علیرضا مجمع

قرار است دلایلی را بشماریم که براساس آنها می‌شود استناد کرد تیم قرمزپوش پایتخت برنده بازی بزرگ روز جمعه خواهد بود. شاید بازی‌هایی که در هفته گذشته از پرسپولیس دیدیم مبرهن بودن برد این تیم مقابل رقیب سنتی‌اش چندان تعجب‌برانگیز نباشد. اما به هر حال نمی‌شود از کنار این موضوع به سادگی گذشت استقلال هم حساب ویژه‌ای برای این دربی باز کرده است. پس باید دلیل محکم داشت برای بردن استقلال.

۱ - نیم ساعت اول بازی استقلال- راه‌آهن را اگر دیده باشید، خواهید فهمید که تیم بی‌ادعای جنوب شهر تهران چنان آبی‌پوشان را در منگنه قرار داده بود که تصور اینکه بازی به سود استقلال به پایان برسد در آن نیم ساعت دور از ذهن بود. اما تجربه آبی‌پوشان و ناپختگی راه‌آهن باعث شد نتیجه به سود استقلال پایان بگیرد، اما همان نیم ساعت کافی است تا پرسپولیس بفهمد با استقلال چگونه باید بازی کند تا از دربی با برد بیرون بیاید. ناگفته نماند راه‌آهن در اکثر دقایق نیمه دوم به خصوص ده دقیقه پایانی گلوگاه آبی‌ها را چنان فشرده بود که حتی امیر قلعه‌نوعی نیز در آن لحظات دوست داشت بازی فوتبال ۸۰ دقیقه بود و با نفس راحت به رختکن می‌رفت نه با عذابی که در ده دقیقه آخر کشید. ۲- خط هافبک پرسپولیس به شکل واضحی توان این را دارد که میانه میدان دربی را در اختیار بگیرد. حتما تصدیق می‌کنید که در دربی‌ها هافبک‌ها، حتی شاید بیشتر از مهاجمان که وظیفه گلزنی را برعهده دارند می‌توانند در نتیجه بازی موثر باشند. در هر بازی که به سود یکی از دو تیم به پایان رسیده تسلط آشکار خط هافبک تیم برنده، به عنوان یک آس همیشه در نظر بوده است. در سیستم مورد علاقه افشین قطبی پنج هافبک این تیم قطعا می‌توانند با قدرت، میانه میدان را در اختیار بگیرند و نتیجه بازی را به سود قرمزها رقم بزنند. ۳- استقلال در چند بازی قبلی‌اش، به غیر از بازی با همنام اهوازی‌اش که من شک دارم اتفاقی بوده باشد، فاصله زیادی بین خطوط دفاع و هافبکش داشت. این فضا، این اختیار را به مهاجمان و همین طور هافبک‌های پرسپولیس که دست کمی از مهاجمانش ندارند، می‌دهد که راه نفوذ به دروازه استقلال را حتی سریع‌تر از چیزی که فکرش را می‌شود کرد، بیابند. ضعف مفرط خط دفاع استقلال بلای جان این تیم در دربی است. ۴-پرسپولیس دو بازیکن دارد که در حال حاضر به سختی می‌شود از آنها چشم پوشید، کریم باقری و علی کریمی. این دو، اما حکایتشان بسیار با هم فرق دارد. باقری که مثل سال‌های ابتدایی فوتبالش در تراکتورسازی تبریز همان قدر شاداب و سرحال است، می‌تواند مثل بازی آخر فصل قبل پرسپولیس مقابل سپاهان سازنده هر چند گل پرسپولیس باشد و خودش هم البته گل بزند. مخصوصا الان که عنوان آقای گلی را هم یدک می‌کشد. باقری نقطه اتکای بی‌چون و چرای قرمزها است. اما یار تازه از سفر آمده ما، علی کریمی که اصلا راه رفتنش هم اتکا به نفس خاصی دارد، می‌گویند: او دیگر دریبل نمی‌کند، اما من فکر می‌کنم چند تا از حرکت‌های انفجاری کریمی را در این بازی شاهد خواهیم بود. ۵-این یک دلیل دیگر رد خور ندارد و برگ برنده پرسپولیس است: تماشاگران پنج بازی آخر فصل قبل و یکی، دو بازی از این فصل اهمیت تماشاگران پرسپولیس را به خوبی نشان می‌دهد. نمی‌شود کتمان کرد در بازی با سایپا، صبا باتری و سپاهان تماشاگران بودند که پرسپولیس را برنده زمین کردند، با سوت‌ها و کف‌ها و تشویق‌های کرکننده که تمرکز اعصاب تیم مقابل را در موقع دفاع به شدت به هم می‌ریزد. تماشاگران دربی مهم‌ترین نقطه برد پرسپولیس هستند. ۶-شخصیت تیمی پرسپولیس دلیل دیگری برای برد قرمزهای پایتخت‌نشین است. آنها که از سوی سرمربی شان به داشتن قلب شیر مفتخر شدند، مثل بازی سپاهان نشان می‌دهند حتی در دقیقه ۹۶ هم می‌توانند نتیجه بازی و حتی قهرمانی را عوض کنند. در شخصیت پرسپولیس باخت جایی ندارد، اما این استقلال هنوز به نباختن عادت نکرده‌ است. ۷-و دلیل آخر کسی نیست جز خود افشین قطبی، مربی جنتلمن و باوقار و البته باسواد تیم. بماند که قطبی در این یکی دو هفته سوتی‌هایی هم داده است، اما این دلیلی نیست برای اینکه از او ناامید شویم. افشین قطبی به خوبی اهمیت این بازی را می‌داند و اساسا شخصیتا دوست دارد ببرد، پس می‌برد.