یادداشت
آقا کریم؛ ستاره تبریز، قالی کرمان!
در ابتدای فصل پس از مصدومیت محسن خلیلی که نقش موثری در قهرمانی پرسپولیس داشت هواداران سرخپوشان به شدت نگران وضعیت تیمشان بودند.
نیلوفر کنگرانی
در ابتدای فصل پس از مصدومیت محسن خلیلی که نقش موثری در قهرمانی پرسپولیس داشت هواداران سرخپوشان به شدت نگران وضعیت تیمشان بودند. آنها در حین نگرانی، امید داشتند تا توره، نیکبخت و بقیه مهاجمان پرسپولیس بتوانند جای خالی خلیلی را در خط حمله پر کنند.
در آن زمان از هر شخصی که میپرسیدی چه کسی میتواند جانشین خوبی برای خلیلی باشد از هر بازیکن پرسپولیس نام میبرد به جز یک نفر... کریم باقری! سن و سال کاپیتان کریم و پست بازی او که بیشتر در خط هافبک و به خصوص هافبک دفاعی بود کمتر کسی را به این فکر وامیداشت که او بتواند جای بهترین گلزن تیم را پر کند. در ضمن، این همه ستاره گرانقیمت مگر فرصت را به ستاره سالهای پیش میدهند.
البته قرار نیست ما هر فکری که میکنیم واقعیت داشته باشد به همین دلیل کریم باقری شد همانی که فکرش را نمیکردند. او از ابتدای فصل به گونهای بازی میکند که هر مربی حسرت داشتن او را میخورد. گل او به پگاه گیلان و شادی پس از آن باعث شد تا ما برای دقایقی عدد درج شده مقابل شناسنامه این بازیکن را به دست فراموشی سپرده و به فکر آینده این جوان باانگیزه باشیم!
کاپیتان سرخپوشان اگر چه دو ضربه پنالتی را خراب کرد، اما چه کسی میتواند به یک کاپیتان واقعی ایراد بگیرد؟ او بیش از اینها گردن پرسپولیس حق دارد که به خاطر یک پنالتی ملامت شود حتی اگر آن ضربه نتیجه بازی را عوض میکرد. در حالی که بازیکنانی مانند علی کریمی، ابراهیم توره، ایوان پتروویچ و چندین و چند بازیکن صاحبنام و باانگیزه برای پرسپولیس بازی میکردند، این کریم باقری بود که یک تنه تیمش را هدایت میکرد. او یک تنه هم جادوگر بود، هم ژنرال، هم امپراتور! ژنرالی که اگر نبود باید شاهد سقوط امپراتوری قطبی در این فصل بودیم. باقری چه از لحاظ فنی و چه از لحاظ اخلاقی یک بازیکن درجه اول است. اسطورهای است تمام ناشدنی. اسطورهای که فراتر از پرسپولیس است و همه فارغ از رنگها برای او احترام قائلند. به قول بچههای پرسپولیس، آقا کریم مثل قالی کرمان میماند. او برخلاف شناسنامهاش حرکت میکند و سال به سال به جای پیر تر و بیانگیزهتر شدن، جوان میشود و سرشار از انگیزه انگار نه انگار که تیم ملی جایی برای این هافبک قدرتمند ندارد. او به گونهای میجنگد که گویی هدفش فقط و فقط پیراهن شماره ۱۰ تیم ملی است.
این مطالبی که نوشتیم اگر چه برای کریم باقری بود، اما برای او کافی نبود. او یک استثنا است.
ارسال نظر