مقداد نجف‌نژاد

عضو فراکسیون ورزش مجلس

اصولا برنامه‌ریزی کشورهای مختلف و سازمان‌ها و اساسا انسان‌ها در راستای پیشرفت است. در واقع آنها برنامه‌هایی را در طول زمانی مشخص به محک می‌گذارند.

در امر ورزش، المپیک هر چهار سال یک بار تکرار می‌شود و فرصت بسیار خوب و مغتنمی برای کشورها است تا نقاط قوت خود را تقویت و نقاط ضعف خود را برطرف کنند و برنامه‌ای مطابق با نیاز و توانمندی و جهت‌گیری‌های خاص ورزش خود بریزند و به عبارتی در بخش ورزش، المپیک بالاترین میدان محک است. در واقع المپیک محک بسیار خوبی است که از چند جنبه موضوع ورزش را مورد بررسی قرار دهیم؛ اولا اگر برنامه‌ای را به لحاظ سوابق یعنی در مقایسه با برنامه گذشته و به عنوان آیینه‌ای که می‌خواهد واقعیت‌های گذشته و امروز را منعکس کند، بررسی کنیم، مشاهده خواهیم کرد که در آتلانتا، سئول و آتن با توجه به آن که هزینه بسیار پایین‌تر و کاروان‌های بسیار کوچک‌تری داشتیم و شاید در آن شرایط مانند امروز صاحب تجربه نبودیم و حتی صاحب این همه تیم بزرگ و کوچک و فدراسیون‌های منظم و مرتب نبودیم، اما با صرف هزینه‌های کمتر دستاوردی به مراتب بهتر از امروز داشتیم. البته پیروزی ساعی ربطی به برنامه سازمان تربیت بدنی ندارد، چرا که ساعی در ۱۲ سال در سه المپیک برای ایران

۳ مدال کسب کرد. غیر از آن شاهدیم در دوران گذشته مثلا در آتلانتا چهار مدال، در سئول چهار مدال و در آتن شش مدال کسب کردیم و این بار تنها دو مدال کسب کردیم، یعنی یک پس رفت و عقب‌ رفت واقعا تعجب برانگیزی داشتیم تا جایی که مردم بسیار نگران شدند.

در واقع ورزش به نشاط، پویایی و همه وجوه جامعه ما و حتی دنیای امروز پیوسته شده است و در کل دنیا یک ارزش است، لذا اگر برنامه‌ها را کنار هم بگذاریم، مشاهده می‌کنید این برنامه برای شرکت در المپیک در این دوره، برنامه درستی نبوده است. امروز عنوان می‌شود برنامه‌ها نقصی نداشته و کاملا دقیق بوده است و ساعت‌ها کارشناسان فنی و تیم‌های خبره بر روی این برنامه، برنامه‌ریزی کرده‌اند که در این صورت در این خصوص مساله مدیریت باقی می‌ماند.

البته شاید افراد مشکلی نداشته و تمام توان خود را به کار بگیرند، اما از قابلیت افراد به درستی و به جا استفاده نشده باشد. به طور مثال علی‌آبادی در شهرداری چهره موفقی بود، ولی مدیریت وی در ورزش نتیجه خوبی در برنداشت و نتوانست در امر ورزش هم آن موفقیت را تکرار کند، لذا نباید از افرادی که در بخشی کارآمدی ندارند، استفاده کرد و این به نوعی تلف کردن توان آنها است و باید در جای دیگر از این افراد بهتر استفاده شود. بعضا موقعیت‌هایی پیش می‌آید که انسان باید تصمیمات متناسب با آن موضوع را بگیرد. معتقدم علی‌آبادی در امر ورزش مناسب کار نیست. وی در امور عمرانی و کارهای دیگر بهتر از ورزش می‌تواند موفق باشد. قطعا مجلس نیز این ناکامی را مورد بررسی قرار خواهد داد. اساسا اولویت‌های کاری ما بر اساس نیازهای جامعه طراحی و تنظیم می‌شود. امروز واقعا جامعه از این بابت آسیب دیده است، یعنی حق ایران را بالاتر از این می‌دانست و واقعا هم همین است. هیات رییسه فراکسیون ورزش این مساله را در دستور جدی و اول کار خود قرار خواهد داد. دراین راستا هم بهترین راه‌کار این است که علی‌آبادی با تمام زحماتی که در امر ورزش کشیده، از سمت خود کناره‌گیری کرده و میدان را به جوانی مبتکر، فعال، تازه نفس، خلاق و پرتوان و منطبق با نیازهای امروز بدهد و خود در عرصه دیگری خدمت کند.

منبع: گفت‌وگو با ایسنا