این‌بار زنان در قهرمانی تیم والیبال نقش پررنگ داشتند
بانوان تماشاگر در سالن ۱۲ هزار نفری آزادی
تیم ملی والیبال ایران در حالی در شبی رویایی و به یادماندنی با پیروزی ۳-۱ مقابل چین قهرمان آسیا شد که نزدیک به ۵ هزار تماشاگر زن یک‌صدا ایران را تشویق می‌کردند و البته عده‌ی زیادی هم به دلیل پرشدن سالن امکان حضور پیدا نکردند. به گزارش «ایسنا» حضور پرتعداد تماشاگران زن در رشته‌های والیبال یا بسکتبال را شاید بتوان تا حدی به محدودیت آنها برای تماشای رقابت‌های فوتبال و حضور در ورزشگاه صد هزار نفری آزادی نسبت داد، اما اشتیاق و انگیزه بالای آنها، به ویژه شور و اشتیاق نسل جوان را نمی‌توان نادیده گرفت. تماشاگران زن در رقابت‌های والیبال، خصوصا دیدار نیمه نهایی و فینال، حضور پرشوری داشتند و جالب این که سکوهای درنظر گرفته شده برای آنها زودتر از بخش مردان پر می‌شد.
مریم طاهری منش، دختر۱۸ ساله در حالی که به شدت مراقب بود هنگام دویدن کلاه چهارلبه‌اش که سه رنگ پرچم ایران بر آن نقش بسته، از سرش نیفتد، قبل از بازی فینال گفت: «خواب دیدم ۳-۲ چین را می‌بریم. دو روز است مشغول درست کردن کلاه هستم تا به بازی برسم.» وی در پاسخ به سوالی درباره تحصیلات و انگیزه‌اش از حضور در ورزشگاه هم این گونه عنوان می‌کند: «کنکور امسال در رشته مورد علاقه‌ام قبول نشدم. می‌خواستم از چند روز پیش درس را شروع کنم، اما همه حواسم به والیبال بود. من عاشق والیبالم و تمام بازی‌ها را از نزدیک تماشا کرده‌ام. با توجه به شرایطی که دارم نمی‌توانم ورزش کنم، اما حداقل می‌توانم به ورزشگاه بیایم. امیدوارم ایران قهرمان شود و از جمعه درس خواندن برای کنکور را آغاز کنم.» ساجده علی نژاد، ۲۷ ساله، کارشناس پرستاری که به همراه همسرش به ورزشگاه آمده می‌گوید: «پیش از ازدواج امکان حضور در ورزشگاه را نداشتم، اما در این دو سالی که ازدواج کرده‌ام، چندین بار به ورزشگاه آمدم. فینال لیگ بسکتبال بین تیم‌های مهرام و ذوب آهن را هم تماشا کردم.» وی درباره برخورد مسوولان برگزاری با تماشاگران زن هم عنوان کرد: «متاسفانه روزهای اول مشکلاتی وجود داشت و برخی مسوولان به ویژه ماموران انتظامات برخورد جالبی نداشتند، اما خوشبختانه در روزهای اخیر برخوردها خیلی بهتر شده و تقریبا تفاوتی بین تماشاگران مرد و زن نیست.» وی درباره برخی حساسیت‌ها می‌افزاید: «نمی‌دانم چرا برخی موارد حساسیت‌های زیادی وجود دارد. البته قبول دارم که شرایط ما در ایجاد این رفتار بی‌تاثیر نبوده است، اما مسلما راه‌هایی هست که تماشاگران زن هم بتوانند به ورزشگاه‌ها بروند، البته با رعایت عرف‌های جامعه.» نگار محمدلو، زن ۳۳ ساله ای است که تلاش می‌کند پسر ۹ ساله‌اش را با خودش به داخل ببرد، اما با مقاومت مسوولان روبه‌رو می‌شود. او با ناراحتی می‌گوید: «آخر من که نمی‌توانم پسر ۹ ساله‌ام را میان جمعیت رها کنم. نمی‌دانم چرا شرایط ما را درک نمی‌کنند. هر قانونی باید تبصره‌ای داشته باشد.» ارغوان ستاری، ۲۳ ساله دانشجوی پزشکی با نشان دادن گوشی پزشکی می‌گوید: «وسایلم را آورده ام اگر کسی از قهرمانی ایران فینت (غش) کرد نجاتش دهم، شوخی کردم! تا همین الان شیفت بیمارستان بودم و یک ساعت نمی‌شود که از بیمارستان خارج شده‌ام. امیدوارم برنامه‌ریزی‌هایم با باخت ایران خراب نشود.»
نسترن فلاح ۲۵ ساله نیز به عنوان یک کارمند، یکی دیگر از تماشاگران زن حاضر در استادیوم عنوان کرد: «هر چند حضور بانوان در سالن‌های ورزشی سابقه کمتری نسبت به آقایان دارد، اما زنان هم توانستند پا به پای مردان، تیم ملی ایران را تشویق کنند. حتی زنان لیدر تشویق کننده‌ای را نداشتند و به صورت خودجوش و هماهنگ تیم ایران را تشویق می‌کردند. در این چند شب هیچ گونه مشکلی برای تماشاگران زن به وجود نیامد و حتی زنان تنها تیم ایران را تشویق می‌کردند و هیچ‌گونه حاشیه‌ای نداشتند. یکی از مشکلاتی که تماشاگران زن با آن روبه‌رو بودند، این بود که در شب‌های اول وسیله رفت و آمدی برایمان نبود که البته در شب‌های بعد مسوولان سرویس‌هایی را برای تماشاگران در نظر گرفتند.»
همسر ولاسکو: این جمعیت بی‌نظیر است
همسر خولیو ولاسکو یکی از شادترین حاضرین در ورزشگاه آزادی در روز قهرمانی تیم ملی ایران بود.همسر ایتالیایی خولیو ولاسکو که این روزها در ایران است؛ در گفت و گویی با خبرآنلاین، درباره قهرمانی تیم ایران گفت: «واقعا رقابت سختی بود. خیلی می‌ترسیدم و استرس داشتم. بازی در این جو و در حضور این همه جمعیت کار را برای هر تیمی‌سخت می‌کند. وقتی ست اول بازی با چین از دست رفت، می‌ترسیدم و برای همین بود که این قدر هیجانی واکنش نشان می‌دادم.»
او که در طول مسابقه مدام هیجان داشت در آخر بازی هم با چشمانش مدام خولیو را دنبال می‌کرد تا نگاهش کند: «همیشه عادت دارد بعد از بازی به جایگاه نگاه می‌کند و برایم دست تکان می‌دهد. البته من در بازی با چین جایم عوض شده بود و فکر کنم نتوانست پیدایم کند، کمی‌اولش دلخور شدم اما مهم این است که یک قهرمانی بزرگ به دست آمده.»همسر ولاسکو در پایان درباره مردم ایران هم گفت: «راستش من در اروپا هم هیچ وقت چنین جمعیتی را ندیدم که این طور پر هیجان به تماشای بازی والیبال بیایند. سالن جای خالی ندارد و صدا این قدر زیاد است که حرف‌های هم را خیلی سخت می‌شنویم. راستش در مدتی که اینجا بودم، همه چیز برایم جالب بوده. مردم برخورد خیلی خوبی با ما دارند. خیلی گرم و دوست داشتنی هستند. راستش من که خیلی راضی هستم.»
ارسال نظر