از آن بدتر، واکنش او در موقعیت‌های حساس و ناکامی است که از کریستیانوی بزرگ، یک بچه کوچک ۳۹ ساله را به دنیا نشان می‌دهد! قطعا برای رونالدو دردآور است که با وجود به ثمر رساندن گل نخست بازی، تیمش ۴ گل از الهلال دریافت کند و سوپرجام را به حریف تقدیم. درواقع حکایت کریس و الهلال، حتی از رقابت شدید بارسلونا و رئال مادرید هم یک‌طرفه‌تر است و اگر آن زمان ستاره پرتغالی هرازگاهی چند برد تجربه می‌کرد و این اواخر عرصه تاخت و تاز را به سمت خود کشانده بود، اینجا به جز ناکامی هیچ چیزی نصیب وی نشده است. در ۶ مرتبه‌ای که رونالدو برابر پرافتخارترین تیم قاره آسیا ایستاده، ۵ شکست و یک تساوی تجربه کرده و این بدترین درصد پیروزی او برابر رقبای دوران بازی‌اش است! فقط بارسلونا (۱۵)، اتلتیکومادرید (۱۰) و چلسی (۶) باخت‌های بیشتری به وی تحمیل کردند. تصور کنید با این سطح از آمادگی الهلال، استقلال و پرسپولیس در سفر به ریاض می‌خواهند چه کنند! ضمن اینکه النصر از زمان به خدمت گرفتن رونالدو فرصت فتح ۱۰ جام را داشته، اما تنها در یکی از آنها به قهرمانی رسیده (قهرمانی در جام باشگاه‌های عرب). اما همان‌طور که اشاره کردیم، او در چنین موقعیت‌هایی به انتقادات دامن هم می‌زند. رفتار دور از شأن او برای ترک زمین پس از باخت شنبه شب که در مراسم اهدای جام شرکت نکرد، مورد انتقاد رسانه‌ها و برخی اسطوره‌های فوتبال عربستان قرار گرفته و یک بار دیگر ظرفیت پایین او حتی پس از کسب این همه افتخار، به تصویر کشیده شد. درواقع اینکه رونالدو هم‌تیمی‌هایش را با ژست خوابیدن تحقیر کند و برای ‌سازو‌کار جام قهرمانی ارزشی قائل نباشد، تنها وجهه بزرگ خودش را تحت تاثیر قرار می‌دهد و بهانه‌ای می‌شود برای حمله منتقدان.