شاید صحبت از اتفاق فوتبالی، دست کم گرفتن رقیب، غیبت تاثیرگذار میتروویچ یا هرچیز دیگری بتواند توجیهی باشد برای پیروزی ۵‌بر‌۴ العین مقابل الهلال در مجموع و حذف رقیب آبی‌پوش از لیگ قهرمانان، اما مگر می‌شود ارزش کار نماینده امارات را پایین آورد؟ تیمی که حتی در لیگ خودش هم شانس چندانی برای قهرمانی ندارد و سرمربی‌اش همان کسی است که در ابتدای فصل و به دلیل کسب نتایج ضعیف (از جمله شکست خانگی یک‌بر‌صفر برابر پرسپولیس) از هدایت الدحیل برکنار شده بود. حالا اما آنها کجا هستند؟ در فینال معتبرترین تورنمنت باشگاهی قاره کهن و شانس این را دارند که یک قهرمانی دیگر در این رقابت‌ها را به کارنامه خود اضافه کنند. طبق ارزش‌گذاری ترانسفرمارکت، ۲۰۸ میلیون یورو اختلاف قیمت تیمی العین با الهلال بود، اما مساله اینجاست که اماراتی‌ها می‌دانستند که چه چیزی می‌خواستند و چگونه می‌توانند رقیب پرستاره را زخمی کنند.

برد ۴بر۲ بازی رفت در شهر العین، به منزله پایان ۳۴ پیروزی پیاپی الهلال در تمامی رقابت‌ها بود که یک رکورد بی‌سابقه در تاریخ فوتبال محسوب می‌شد. به همین دلیل حتی شکست ۲بریک در ریاض هم نتوانست جلوی تاریخ‌سازی تیم هرنان کرسپوی آرژانتینی را بگیرد. این نتیجه قطعا حاصل خودباوری بازیکنان و کادرفنی العین بوده؛ اینکه آنها پس از حذف کردن النصر با کریستیانو رونالدو از پس الهلال آماده‌ترین تیم فعلی عربستان هم بربیایند، چنین گزاره‌ای را تایید می‌کند. بازیکنان خارجی العین به اندازه ستارگان رقیب نامدار نبودند و در کل ترکیبشان هم مثل الهلال ۸ بازیکن خارجی وجود نداشت که برای لیگ قهرمانان تنها مجبور به استفاده از ۵ نفر آنها شوند. شاید اگر این خودباوری در ساق پای نمایندگان ایران هم بود و قبل از سوت آغاز بازی با دیدن فوق ستاره‌های حریف خودشان را از پیش بازنده نمی‌دانستند، الان آنها به جای نماینده امارات در فینال حضور داشتند. حذف الهلال نشان داد که این تیم‌ها حتی با خرج‌های چند صد میلیون یورویی هم رویین‌تن نیستند و تنها باید بخواهیم و راه ضربه زدن به آنها را پیدا کنیم؛ همین.