مقایسه ساده دو نوع برخورد

جدا شدن داریم تا جدا شدن!

دنياي اقتصاد : پرسپولیس در این تابستان بازیکنان زیادی را از دست داد و شاید نیمی از ترکیب اصلی این تیم در فصل گذشته، راهی باشگاه‌های دیگر شدند. از مسائل فنی که بگذریم، نوع واکنش‌های هواداران به جدایی بازیکنان هم کاملا متفاوت بود؛ برخی مغضوب شدند و در عوض در پایگاه اجتماعی بعضی دیگر خللی ایجاد نشد. چرا این‌طوری است؟ به یک دلیل ساده؛ چون رفتار خود آن بازیکنان با هم فرق داشت.

روز گذشته عبدالکریم حسن، مدافع چپ قطری پیشین پرسپولیس که در این پنجره نقل‌وانتقالاتی به الوکره قطر پیوست، یک استوری ساده در صفحه شخصی‌اش منتشر کرد که بازتاب‌های مثبت زیادی به همراه داشت. حسن در این استوری، یک لوگوی باشگاه پرسپولیس را دستش گرفته بود و به دوربین نشان می‌داد؛ همین! با این حال خیلی از هواداران پرسپولیس از این حرکت قدرشناسانه استقبال کردند و پیام‌های محبت‌آمیز برای او فرستادند. درست در همین روز اما علیرضا بیرانوند، دروازه‌بان سابق پرسپولیس که راهی تراکتور شده، یک استوری با جملاتی فلسفی شامل تصویر خودش، مهدی ترابی و دانیال اسماعیلی‌فر منتشر کرد که به نوعی بوی لجبازی می‌داد. بیرو در این مدت از سوی پرسپولیسی‌ها تحت فشار قرار گرفته و حتی با اتهام «فسخ غیرقانونی» از او شکایت شده است. در همین راستا هم گلر شماره یک تیم ملی، چپ و راست استوری‌های طعنه‌آمیز می‌گذارد و جملاتی می‌نویسد که بعید می‌دانیم خودش هم خیلی از معنای آنها سر در بیاورد! حتی چند روز پیش و قبل از برگزاری جلسه رسیدگی به شکایت پرسپولیس در کمیته تعیین وضعیت، تصاویر مربوط به نیشخند زدن بیرانوند منتشر شده بود که به هر حال در آن موقعیت زمانی، معنای خاص خودش را داشت.

حالا تازه داستان جالب‌تر هم هست. بیرانوند، ترابی و اسماعیلی‌فر به‌طور رایگان از پرسپولیس جدا شدند و به تراکتور رفتند، در حالی که عبدالکریم حسن با فقط نیم‌فصل سابقه بازی در جمع سرخ‌پوشان، بدون اینکه ادعای تعصب آن‌چنانی داشته باشد، با جدایی‌اش باعث شد یک میلیون و 300 هزار دلار پول نقد در کنار برخی امتیازات دیگر نصیب سرخ‌پوشان شود! قاعدتا این رابطه باید برعکس می‌بود؛ یعنی بازیکن ایرانی بیشتر هوای باشگاهش را می‌داشت و مراتب وفاداری را رعایت می‌کرد، اما اینجا ظاهرا کارها برعکس است. در شرایطی که یکی مثل علیرضا بیرانوند هر تابستان دل پرسپولیسی‌ها را خون می‌کند، عبدالکریم حسن که سطح کیفی مشخصی دارد، توپ طلای آسیا را برده و فقط چند ماه برای این تیم بازی کرده، حواس‌اش هست که با یک کار ساده بی‌هزینه دل هواداران تیم سابقش را به دست بیاورد و به آنها حس غرور و احترام بدهد. خب چرا برخوردها نباید با هم فرق داشته باشد؟ جالب اینجاست که یکی مثل ایمون زاید سال‌ها بعد از ترک پرسپولیس هنوز عکس پروفایلش با لباس این تیم است یا نیلسون، گلر برزیلی سابق سرخ‌ها از مرحوم هادی نوروزی یاد می‌کند، اما بازیکنان خودی با جملات فلسفی نیشتر به قلب هواداران می‎‌زنند! کاش می‌فهمیدیم حسن رفتار، خیلی مهم‌تر از کامیابی و ناکامی‌های فنی است؛ جایی که حتی جدا شدن هم آداب خاص خودش را دارد...