فرودهای بدموقع آبی‌ها

استقلال کجا جام داد؟

دنیای اقتصاد: پرداختن به مشکلات بی‌شمار استقلال در طول فصل که بخشی از آن خودساخته و بعضی دیگر بر اثر بروز حواشی بیرونی باشگاه به وجود آمده، دیگر برای هواداران این تیم هم لوث شده است. اما می‌شود آن بزنگاه‌هایی را که جام از دست آبی‌ها سر خورد، فهرست کرد. بزرگ‌ترین دشمن استقلال در این فصل، اختلاف بزرگ میان مدیرعامل و سرمربی بود. این مشکل هم از لحاظ روحی و روانی روی بازیکنان و فضای هواداری تاثیر گذاشت و هم سبب شد تا استقلال در تقویت تیم هم ناکام بماند. اگر در همان یک مورد خرید اوستون اورونوف، جواد نکونام با علی خطیر لج نمی‌کرد، علاوه بر اینکه استقلال یک بازیکن بزرگ به ترکیب اضافه کرده بود این‌گونه هم باعث تقویت رقیب مستقیمش نمی‌شد تا آنها قهرمانی را با گل‌های حساس ستاره ازبک به دست بیاورند.

لجبازی نکو با مدیروقت حتی در قضیه نیمکت‌نشینی چند هفته‌ای رافائل سیلوا هم رؤیت شد که ناگهان پس از رفتن خطیر، مصدومیت مدافع برزیلی خوب شد و در ترکیب قرار گرفت! اما با همه این اختلافات، بازهم آبی‌ها در صدر جدول بودند تا اینکه نبرد مشهور قائمشهر از راه رسید. به جرات می‌توان گفت ذهنیت بازیکنان استقلال در آن بازی، قهرمانی را از آنها گرفت؛ جایی که آنها در باد شکست سه گله پرسپولیس در نیمه نخست مقابل استقلال خوزستان خوابیدند و تصمیم گرفتند تا به جای تلاش برای بازکردن دروازه حریف انتهای جدولی خودشان، بازی را مدیریت کنند. همین هم شد که وقتی سرخ‌ها کامبک زدند، آنها شروع کردند به انتقاد از داوری بازی تهران! آن مصاحبه‌های مشابه، تنها لج هواداران خودی را درآورد و تیم را از جایگاهی که برای هفته‌ها به آن تکیه زده بود، پایین کشید. شاید بتوان ادعا کرد که بی‌تجربگی نکونام و این تفرقه بزرگ در باشگاهی که در طول یک فصل سه مدیرعامل را به خود دید، نقاط عطفی بود تا جام از دست استقلالی که آمار خوبی را به ثبت رسانده بود، بپرد.