چشمه جوشان اشک و تردید در وفاداری
طارمی و همان قاب آشنا !
پورتو دو بازی دیگر تا پایان فصل دارد که یکی در لیگ و دیگری فینال جام حذفی برابر اسپورتینگ است، اما این آخرین باری بود که مهدی طارمی در ورزشگاه خانگی تیمش به میدان می‌رفت. البته که شب خوبی را هم پشت سر گذاشت و پس از ورودش به زمین از دقیقه ۵۹، هم باعث اخراج مدافع بواویشتا شد و هم گل برتری تیمش را در هشتمین دقیقه وقت‌های تلف شده به ثمر رساند. اما شادی او با سیلی از اشک همراه بود که حتی برخی از هواداران پورتو را هم تحت تاثیر قرار داد. قطعا رابطه نزدیک احساسی میان بازیکن و دنبال کنندگان تیم ستودنی است، اما واقعیت اینجاست که خود طرفداران اسب‌های آبی هم حق دارند که ناراحتی شماره ۹ برای ترک تیم را باور نکنند. نحوه جدایی طارمی که با چاشنی مخفی‌کاری و بدون رساندن سود به پورتو همراه بود، حتی باعث نیمکت‌نشینی او شد. به این ترتیب دومین گلزن خارجی برتر تاریخ این تیم بخش زیادی از فصل را از خارج زمین نظاره کرد و آن‌قدر در افت قدم برداشت که امسال تنها ۶ گل در لیگ به ثمر رسانده. شاید این سوال به وجود بیاید بازیکنی که برای خداحافظی به پهنای صورت اشک می‌ریزد، آیا نمی‌توانست در فرآیند جدایی‌اش کمی شایسته‌تر رفتار کند؟
می‌دانیم که طارمی در این مدت به خاطر نیمکت‌نشینی و انتقادات زیادی که از او شد، فشار فراوانی را تحمل کرد و زمانی که توانست در آخرین بازی خانگی‌اش یک گل دیرهنگام بزند، به اصطلاح بغضش ترکید. با این حال آنچه هواداران فوتبال ایران زیاد از طارمی دیده‌اند، همین قاب بوده است. او بارها صحنه‌هایی مشابه خلق کرده که بعضا هم نماد شادی بوده و هم نشانه اندوه. مویه از ته دل او پس از نایب قهرمانی پرسپولیس در لیگ پانزدهم نخستین باری بود که پرسپولیسی‌ها را تحت تاثیر قرار داد، اما خب بازهم از این تصویرها از مهاجم بوشهری دیدیم. تلخی تساوی با پرتغال در جام جهانی ۲۰۱۸ که با فرصت‌سوزی عجیب طارمی در دقایق پایانی همراه بود، باعث ریختن اشک‌های او در پیراهن تیم ملی شد و همین اتفاق چند ماه قبل پس از بازی با سوریه هم اتفاق افتاد که دست برقضا هم‌تیمی‌هایش به دلیل اخراج او فشار زیادی را در بازی تحمل کردند. در پیراهن پورتو هم طارمی همین سه سال پیش بعد از آنکه تیمش با وجود اخراج او برابر یوونتوس موفق به صعود شد، همین سیل اشک را راه انداخت.
خلاصه که اشک‌های طارمی را در پیراهن پرسپولیس دیده‌ایم و رفتن ناگهانی‌اش در نیم‌فصل آن هم با وجود بسته بودن پنجره نقل و انتقالاتی (که مسبب آن خود جنابش بود!) را هم. گریه پیروزی‌اش بعد از بازی با ژاپن را به یاد داریم و کودتایش برای تغییر سرمربی را نیز. بنابراین اگر هواداران پورتو صدای ما را می‌شنیدند، می‌توانستیم خطاب به آنها بگوییم جمله بعد از بازی مهدی یعنی «من تا آخر عمر طرفدار این تیم هستم» را زیاد هم جدی نگیرید. مهم، خدمات فنی او بود که در اغلب دوران حضور طارمی در پورتو، آنها از آن استفاده کردند؛ روی دلبستگی‌اش اما خیلی هم نمی‌توانند حساب کنند!
