ال‌کلاسیکو و تاثیرش بر لالیگا
تعیین‌تکلیف در اروپـا
در مسیر مسجل شدن
درست است که بارسلونا در این فصل به وضوح تیم ضعیف‌تری نسبت به رئال مادرید محسوب می‌شد و ژاوی و بازیکنانش هم خیلی از شکست‌هایشان در این فصل را –با وجود انتقاد بیش از حد از این بهانه‌گیری در اروپا– به گردن داوری انداختند، اما انصافا اینکه لیگی با عظمت لالیگا از فناوری خط دروازه استفاده نکند، بسیار سوال برانگیز است. اکثر رسانه‌های ورزشی دنیا از یکشنبه‌شب مدام در حال بررسی توپی هستند که مشخص هم نشد از خط دروازه رئال عبور کرده یا نه، ولی داور رای به ادامه بازی داده است. به هرحال هرچه بود، بارسا چهارمین ال‌کلاسیکوی متوالی را هم باخت تا ژاوی با یک رکورد بسیار بد از تیم دوران جوانی‌اش جدا شود و فصل علنا برای آبی و اناری‌ها به پایان برسد. با توجه به اینکه اکنون در فاصله ۶هفته تا پایان لیگ فاصله رئال و بارسا به ۱۱امتیاز رسیده، به احتمال فراوان کهکشانی‌ها قهرمان این لیگ خواهند شد. مثل فرانسه که پاری‌سن‌ژرمن برای تکرار قهرمانی‌اش مطابق انتظار رقیبی ندارد و مانند ایتالیا که اینتر از مدت‌ها قبل یک فاصله نجومی با سایر رقبا ایجاد کرده است. حتی در آلمان هم با وجود اینکه خرق عادت شد و بایرن نتوانست قهرمان شود، بایرلورکوزن هفته گذشته جامش را قطعی کرد تا تنها یک لیگ رقابتی در کل قاره باقی مانده باشد.
این انگلیس متفاوت
حالا تنها لیگی که تنور رقابت بهاری را داغ نگه داشته، بازهم جزیره است که مثل سال‌های اخیر حتی اگر قهرمانش تکراری هم باشد بازهم تقریبا تا روز آخر جنگیدن مدعیانش تماشایی است. در فاصله ۵هفته تا انتهای رسمی فصل، آرسنال و لیورپول هردو ۷۴امتیاز دارند و منچسترسیتی با یک بازی کمتر، یک امتیاز هم کمتر دارد. با توجه به حذف این سه تیم از رقابت‌های اروپایی، اکنون تمرکزها روی موفقیت در پرمیرلیگ است و هر سرمربی هم انگیزه‌های خاص خود را دارد. میکل آرتتا با تیم جذابی که ساخته است، قصد دارد تاریخ‌سازی کند و پس از دو دهه قهرمانی را به شمال لندن ببرد، یورگن کلوپ در آخرین فصل حضورش در آنفیلد دوست ندارد تنها دستاورد پایانی‌اش جام اتحادیه باشد و پپ گواردیولا هم که بعد از حذف از لیگ قهرمانان، فقط تکرار قهرمانی در لیگ و بالای سر بردن جام حذفی می‌تواند برایش تسکین‌بخش باشد. با این اوصاف تک‌تک بازی‌هایی که این سه مدعی تا انتهای فصل دارند، بسیار جذاب خواهد بود که با خاصیت بی‌تکرار لیگ برتر یعنی غیرقابل پیش‌بینی بودن آن، می‌تواند بار دیگر این ادعا را ثابت کند که رقابت فوق، بهترین لیگ فوتبالی دنیاست. حتی اگر سهمیه تیم‌هایش در رقابت‌های اروپایی کمتر از سری A و بوندس‌لیگا شده باشد!
