کره، روی شانه‌های یک نجیب‌زاده
تو چقدر آقایی!
آنها بعد از این بازی بسیار سخت و پرفشار، تازه به یک حریف بهتر رسیدند؛ استرالیا! شگفت‌انگیز اینکه سناریوی این بازی هم درست مثل همان مسابقه پیش رفت. کره ابتدا عقب افتاد، دقایق زیادی را با تعلل و بازیگوشی از دست داد و تازه بسیار خوش‌اقبال بود که در این فاصله گل دوم را نخورد. آنها اما باز هم در آخرین لحظات وقت‌های اضافی گل مساوی را زدند تا بازی را به وقت اضافی بکشانند. این‌بار اما کره که مسلط بر جریان بازی شده بود و تیم حریف را هم ۱۰ نفره می‌دید، اجازه انتقال بازی به ضربات پرریسک پنالتی را نداد و با یک گل دیگر در وقت‌های اضافی، خودش را به نیمه‌نهایی رساند.
فتح بزرگ کره و پیشروی آنها به سمت کسب عنوان قهرمانی و شکستن طلسمی ۶۴ ساله اما با هنرنمایی شگفت‌انگیز یک سوپراستار رقم خورد؛ ستاره همه ستارگان، سون هیونگ‌مین. مهاجم ۳۱ ساله تاتنهام که بعد از چندین فصل حضور درخشان در این تیم به بازوبند کاپیتانی آنها هم رسیده، در میدان سخت با استرالیا یک تنه تیمش را به دندان کشید و از خط پایان گذراند. در شرایطی که زمان به سوت پایان داور نزدیک و نزدیک‌تر می‌شد، سون که امیدی به عملکرد همبازیانش در مقابل دفاع فشرده حریف نداشت، یک تنه تو زد، از بین چند نفر گذشت و یک پنالتی حرفه‌ای گرفت تا کار به اوقات اضافه بکشد. اینجا هم او بار دیگر هنرش را نشان داد و با یک ضربه ایستگاهی استثنایی و تر و تمیز، گل برتری کره را زد. از نظر فنی، این همه آن چیزی است که از یک ستاره سرنوشت‌ساز می‌خواهیم؛ اینکه وقتی همه ناامید شده‌اند، تک و تنها بازی را در بیاورد و تفاوت‌هایش را نشان بدهد. سون به تمام معنا از این ویژگی برخوردار است و ستاره‌ای استثنایی به شمار می‌آید؛ نجیب‌زاده‌ای که ارزش و اهمیتش فقط محدود به فوتبال نیست و با سختکوشی، تعهد، تواضع و ادب خود همه را شیفته می‌کند. راستی که تو چقدر آقایی...!
