اوضاع پیچیده دو سرمربی
یک اخراج و یک خطر
آقای سابقا خاص
یک اخراج دیگر رخ داد و طبیعتا دیگر کسی نام ژوزه مورینیو را در جرگه مربیان بزرگ فعلی دنیا نمی‌آورد. دلیل این موضوع هم افت نتایجی است که او با تیم‌هایش طی سالیان اخیر کسب کرده و به شکل منزجر‌کننده‌ای نمی‌خواهد با این موضوع کنار بیاید. رمی‌ها که امسال بدترین شروع تاریخشان در ۶ هفته ابتدایی را تجربه کرده بودند، با گذشت ۲۰ هفته از سری A تنها ۲۹ امتیاز اندوخته‌اند که طی ۲۱ سال اخیر بی‌سابقه بوده است. آقای خاص اما بیش از هر زمان دیگری از کیفیت بازیکنانش انتقاد کرده و هر وقت هم که فرصت داشته، کنایه‌ای به پپ گواردیولا زده است! به همین دلیل هم مدیران باشگاه طاقت نیاوردند و روز گذشته بود که خبر فوری از برکناری مورینیو منتشر شد. مربی پرتغالی طی مدت زمان حضورش در رم، در ۹۶ بازی میانگین ۱.۶۱امتیاز در هر بازی را به ثبت رساند که ضعیف‌ترین آمار امتیازگیری در بین سرمربیان ۳۰ سال اخیر گرگ‌ها (از زمان اعطای سه امتیاز برای هر پیروزی در سری A) به حساب می‌آید.
ویرانی خاطرات
ژاوی اگر بهترین هافبک تاریخ بارسلونا نباشد، قطعا جزو سه تای اول خواهد بود. با توجه به هوش بالا در زمان بازی و تعصب مثال‌زدنی روی بلوگرانا، به نظر می‌رسید که او سرمربی مناسبی برای هدایت آبی و اناری‌ها باشد. به خصوص برای دوران گذار فعلی که اوضاع مالی بارسا مناسب نیست و باید نقشه راهی با کمترین هزینه برای بازگشت به دوران اوج تعریف کرد. ولی حتی با درنظر گرفتن قهرمانی مقتدرانه در لالیگای فصل قبل، به نظر نمی‌رسد که ژاوی فرد شایسته‌ای برای این مهم باشد. شکست سنگین در ال‌کلاسیکوی عربستان علاوه بر اینکه یک جام را به دستان رقیب سپرد، سبب شد تا ژاوی نخستین سرمربی ۷۰سال اخیر آبی و اناری‌ها باشد که در یک سال، دوبار برابر رئال چهارتایی می‌شود. با وجود حمایت کامل مدیریت از هرناندز، ترکیب تیم زیرنظر این مربی نه تنها پیشرفت نکرده که در مسیر افت است. پس در بهترین شرایط اتفاقی که برای مورینیو افتاد برای ژاوی در پایان فصل رخ خواهد داد؛ مگر اینکه معجزه‌ای اتفاق بیفتد.
