به بهانه نقل‌مکان اورتون به خانه جدید
استادیوم‌سازی، قبل از نخستین مجلس تاریخ ایران!
درست است که اورتون این روزها به دلیل مشکلات مالی شدید که با کسر ۱۰ امتیاز از آنها هم همراه بوده اوضاع چندان بسامانی ندارد، اما به واسطه هزینه ۳۲ هزار میلیارد تومانی‌اش برای احداث براملی مور داک، با گودیسون پارک خداحافظی خواهد کرد. برخی شنیده‌ها از این حکایت دارد که این تیم آبی‌پوش بندر لیورپول زمین بازی فعلی خود را با گسترش فضا، تبدیل به موزه و مرکز تفریحی خواهد کرد تا هم آن را حفظ کرده باشد و هم از این طریق درآمدی کسب کند. ورزشگاهی که بیشترین میزبانی سطح نخست رقابت‌های باشگاهی در انگلستان را تجربه کرده و حتی پذیرای یکی از دو بازی نیمه‌نهایی جام جهانی ۱۹۶۶ هم بوده است.
وقتی شهرداری لیورپول تصمیم به تاسیس تیمی با این نام گرفت، اورتون از ورزشگاه آنفیلد خارج شد و گودیسون را ساخت. در همین دوره یعنی سال ۱۲۷۱ شمسی هم یکی از مهم‌ترین وام‌های تاریخ مملکت ما از انگلستان استقراض شد تا زیان‌های شرکت تالبوت پس از فسخ امتیاز توتون و تنباکو پرداخت شود. آن زمان ناصرالدین شاه ۵۰۰هزار لیره دریافت کرد و همزمان با سه هزار پوند، انگلیسی‌ها استادیومی ساختند که بیش از یک قرن برای‌شان استفاده مفید داشت. کاری به دلایل وابستگی حکومت وقت ایران به انگلیس و خدعه‌های این کشور نداریم، ولی اگر قصد ساختارسازی داشتیم در همه این سال‌ها فرصت کافی وجود داشت؛ نه اینکه تازه به یاد احداث یک استادیوم جدید در پایتخت بیفتیم و تازه برآورد اولیه نشان بدهد که نقشه آن احتمالا روی فرونشست قرار دارد!
