رویای سوخته
این، اتفاقی است که معمولا رخ نمی‌دهد. قبلا در مورد تیم ملی نوجوانان در سال ۲۰۱۷ صحبت شد؛ تیمی که با صعود به مرحله یک‌چهارم نهایی بهترین نتایج تاریخ این رده سنی را به دست آورد. از آن تیم ستارگان پرشمار بزرگی باقی نماندند و شاید تنها بتوان به اللهیار صیادمنش و امیرحسین حسین‌زاده اشاره کرد. در این مطلب اما قصد داریم سرنوشت یکی دیگر از تیم‌ها را مرور کنیم؛ تیمی که سال ۲۰۰۷ در جام‌جهانی نوجوانان در کشور نیجریه حاضر شد. این فهرست نفراتی است که در آن تیم حضور داشتند: ایمان صادقی، حسین حسینی، هادی ریشی اصفهانی، علی گودرزی، ایمان شیرازی، حسین گوهری، سعید لطفی، حمید آمالی، احمد مالکی، مهرگان گلبرگ، افشین اسماعیل‌زاده، اکبر ایمانی، مرتضی پورعلی‌گنجی، مهرداد یگانه، سعید قدمی، علی حیدری، امید عالیشاه، میلاد غریبی، رضا بیالی، پیام صادقیان و کاوه رضایی. چنان که می‌بینید از این تیم نفراتی مثل حسین حسینی، پورعلی‌گنجی، عالیشاه و کاوه رضایی شانس حضور در سطوح بالاتر فوتبال ایران را پیدا کردند و سال‌های موفقیت‌آمیزی را سپری کردند.
هرچند همین هم در مورد تیمی که در گروه کلمبیا، هلند و گامبیا به عنوان صدرنشین بالا آمد، کافی نیست و اگر بچه‌ها حفاظت می‌شدند، حتما خروجی بهتری به ارمغان می‌آمد. با این حال اما به‌طور ویژه باید در مورد ستاره سوخته آن نسل صحبت کرد، کسی که بازوبند کاپیتانی را به دست می‌بست؛ پیام صادقیان. صادقیان ۱۷ ساله در آن تورنمنت بازوبند کاپیتانی تیم ایران را به دست می‌بست و با نمایش‌های خوبی که داشت، گاه و بیگاه مورد ستایش مطبوعات و کارشناسان خارجی قرار می‌گرفت. کیفیت پیام در آن زمان شاید گواه از ظهور یک ستاره بزرگ و مطرح در فوتبال ایران می‌داد، اما همه می‌دانیم که هرگز چنین اتفاقی رخ نداد. صادقیان که بعد از درخشش در ذوب‌آهن به پرسپولیس رسید، در لیگ سیزدهم یکی از مهم‌ترین بازیکنان این تیم بود و به وضوح نشان می‌داد پتانسیل بسیار بالایی دارد، اما از اوایل لیگ چهاردهم وارد حاشیه شد و هرگز هم از آن در نیامد. محرومیت صادقیان در پی لمس داور در جریان بازی هفته دوم همان سال برابر فولاد خوزستان، آغاز یک پایان بود؛ قصه بازیکن با استعدادی که مراقب خودش نبود و مثل شهابی زودگذر در آسمان، ناگهان ناپدید شد. زیر و بم داستان صادقیان را همه می‌دانند؛ اینکه چطور به بیراهه رفت و قدر استعدادش را ندانست. خیلی‌ها مثل علیرضا منصوریان و علی دایی تلاش کردند صادقیان را احیا کنند، اما این کوشش‌ها مخصوصا به خاطر بی‌میلی خود پیام به جایی نرسید. تکان‌دهنده اینکه او همین حالا فقط ۳۱ سال دارد؛ یعنی در موقعیتی است که باید بهترین روزهای فوتبالش را تجربه کند، اما سال‌هاست محو شده و سایت شرط‌بندی راه انداخته است؛ سایتی که حتما بازندگان زیادی دارد، اما بزرگ‌ترین بازنده‌اش قطعا خود اوست.
