بررسی عملکرد کشتی آزاد در قهرمانی جهان
زنگ خطر روی تشک
تیم ملی ایران با کسب یک مدال طلا، دو نقره و یک برنز در مجموع رده‌بندی تیمی به مقام نایب‌قهرمانی جهان رسید؛ البته با اختلافی نجومی با آمریکای قهرمان و در نبود روسیه که به دلیل محرومیت، مدال‌های کشتی‌گیرانش در رده‌بندی کلی امتیازی برای این کشور ندارد. اکثر کشتی‌گیران ایران در بلگراد حرکت رو به عقبی داشتند و مشخص است که ایرادات فنی چشمگیری در تیم ایران وجود دارد. علاوه بر مشکلات جسمانی و کم آوردن بیشتر کشتی‌گیران از جمله رحمان عموزاد، امیرعلی آذرپیرا، رضا اطری، محمد نخودی و حتی حسن یزدانی در مصاف با تیلور، ایرادات فنی هم در عملکرد کشتی‌گیران واضح بود و شکست‌های ثانیه‌های پایانی برخی آزادکاران، علاقه‌مندان کشتی ایران را نگران کرد. به‌خصوص نبردی که نخودی در ثانیه‌های پایانی به عبدالرشید سعداله‌یف واگذار کرد.
او تا ثانیه‌های پایانی از حریف نامدارش جلو بود اما به‌راحتی پیروزی را از دست داد. هر چند قهرمانی امیرحسین زارع کمی از غم شکست‌ها کاست اما در مجموع کشتی آزاد ایران عملکرد رو به پیشرفتی از خود نشان نداد. نکته اصلی اینجاست که کسی انتظار ندارد آزادکاران ایرانی مثلا برابر رقبای اروپایی به مشکل بخورند، اما عملکرد رودررو با آمریکا و روسیه به عنوان رقبای اصلی در المپیک، نشان می‌دهد که کارنامه تیم ملی در این زمینه هم جالب نیست. کشتی‌گیران ایران در این رقابت‌ها ۸ بار برابر کشتی‌گیران آمریکا و روسیه قرار گرفتند که این تقابل‌ها با ۷ شکست برای ایرانی‌ها همراه شد و تنها رحمان عموزاد بود که توانست نیک لی، کشتی‌گیر بی‌نام‌و‌نشان آمریکایی، را شکست دهد که البته او در رده‌بندی هم به روسیه باخت!
در‌حالی‌که تیم‌های آمریکا، روسیه و آذربایجان عنوان‌داران بزرگی مانند کوین جکسون، کایل ساندرسون، ماخاچ مرتضی علی‌یف، دنیس چارگوش، حاجی مراد گاتسالوف، ختاگ گازیموف و جبرئیل حسن‌اف را در کادر فنی خود داشتند، به نظر می‌رسید نبود وزن کافی در کادر فنی تیم ملی و دستیارانی که هیچ‌کدام صاحب عنوان و مدال جهانی و المپیک نیستند، باعث شد تا در حساس‌ترین لحظات، عدم‌تجربه برای هدایت کشتی‌گیران به چشم بیاید. در سه دوره اخیر که تیم ملی کشتی آزاد با هدایت پژمان درستکار به رقابت‌های قهرمانی جهان اعزام شده، نتایج مدام در حال پسرفت است. سال ۲۰۲۱ بود که تیم ملی با کسب ۳ مدال طلا، ۳ نقره و یک برنز توانست عنوان قهرمانی را به خود اختصاص دهد و جای هیچ بحثی نگذارد.
اما وقتی سال قبل این مدال‌ها به ۲ طلا، ۳ نقره و ۲ برنز رسید، زنگ خطر به صدا درآمد؛ به‌خصوص وقتی که هیچ نماینده‌ای از روسیه در آن رقابت‌ها شرکت نکرده بود. حالا که نتایج حتی از سال گذشته هم ضعیف‌تر است و در فاصله یک سال تا المپیک پاریس، واقعا زنگ خطر به صدا درآمده است. شاید بهتر باشد آقای رئیس و دوستان نزدیکش به جای اینکه درگیر رفاقت با سیاسیون باشند تا به قول خودشان بودجه بیاورند، کمی هم از لحاظ فنی به این تیم رسیدگی کنند.
