اینکه نکونام گفته خطیر برای لیست بازیکنان مدنظر او با آندرآ استراماچونی و دستیارانش مشورت می‌کرده، ادعای جالبی است. اینکه یک مدیرعامل به دنبال آگاهی از دیدگاه‌های مختلف باشد، به خودی خود نکته بدی نیست، اما از این نظر به قضیه نگاه کنید که سرمربی ایتالیایی عامل اصلی نقره‌داغ شدن آبی‌ها و عدم حضور آنها در لیگ قهرمانان آسیا بود، اما هنوز ردپایش در تیم دیده می‌شود! صحبت‌های نکو هم از این جهت مطرح شد که مدیر باشگاه به انتخاب‌های او اعتماد ندارد و این موضوع هم محل بحث است. اما جدا‌ از این مسائل، به نظر اظهارات سرمربی استقلال بیشتر به ضرر خودش تمام شده تا اینکه هجمه‌ها روی خطیر را بیشتر کند.

نکونام در صحبتی عجیب اعتراف کرد که منتظر محمد، خرید عراقی مدیریت را از لحاظ فنی قبول داشته اما به دلیل اینکه باشگاه در جذب بازیکنان خارجی مدنظر او ناکام بوده، او هافبک عراقی را از لیست خارج کرده تا به مس رفسنجان بپیوندد! این لجاجت عجیب از سوی کسی که بخش زیادی از دوران بازی خود را در لالیگا سپری کرده و پرسابقه‌ترین بازیکن تاریخ تیم ملی هم محسوب می‌شود، به هیچ عنوان جای توجیه ندارد. نکونام در بخش دیگری از حرف‌هایش که با هدف حمله به خطیر زده شده، در واکنش به صحبت‌های هفته قبل این فرد که گفته بود در شرایط فعلی فقط او و نکونام حاضر به حضور در استقلال بوده‌اند، گفت که سال گذشته هم برای هدایت استقلال با او صحبت شده ولی به دلیل تعهد به فولاد، پیشنهاد همکاری با مصطفی آجورلو را از دست داده و بابت این موضوع هم ناراحت است. دلیل رد پذیرش پیشنهاد استقلال از سوی نکونام را متوجه شدید؟ تعهد به فولاد! به نظر شما سرمربی‌ای که شب بازی حساس با الهلال عربستان در یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان تیمش را تنها می‌گذارد و به ایران برمی‌گردد، می‌تواند به اندازه کافی تعهد داشته باشد؟ حتی اگر همه کارشکنی‌ها علیه آقا جواد در استقلال را قبول کنیم، اصلا نمی‌توان این ادعا را هضم کرد که او نسبت به فولاد متعهد بوده است. البته که خود نکو اذعان دارد که به دلیل تعهد پیشنهاد پارسال استقلال را رد کرده؛ شما هم مدیون هستید اگر فکر کنید که فشار هواداران برای عدم حضور سرمربی ایرانی در آن مقطع و چالش کار کردن در تیم قهرمان بدون باخت باعث تصمیم مرد لالیگایی شده است!