این نکات را جدی بگیرید

کاپیتان سون و حسرت‌های ما!

دنياي اقتصاد : اگر از فاصله روزافزون فوتبال ایران با سایر قدرت‌های اروپایی حرف می‌زنیم، هدف‌مان نه خودتخریبی است و نه به رخ کشیدن داشته‌ها و توانسته‌های دیگران. تمام این مطالب صرفا از سر نگرانی منتشر می‌شوند؛ بیم از آنکه شاید وضعیت در آینده از این هم بدتر شود و کار به جایی برسد که فوتبال ایران عملا از حلقه قدرت‌های اول قاره کهن خارج شود.

فوتبال یک ورزش معمولی نیست، بلکه جنبه استراتژیک دارد و به خاطر همین است که مثلا آمریکایی‌ها این همه هزینه می‌کنند تا شور فوتبال را بین مردم کشورشان افزایش بدهند و یک تیم ملی خوب داشته باشند. آمریکا قهرمان مقتدر المپیک است، اما فوتبال را ول نمی‌کند. آنها در سال ۲۰۲۶ دومین بار میزبان جام‌جهانی خواهند بود که البته این یکی مشترک است. به همین دلیل آمریکایی‌ها در سال ۲۰۲۲ با دومین تیم جوان جام به قطر آمدند تا برای چهار سال بعد مشق بزرگی کنند. به همین دلیل است که آنها با یک قرارداد جالب توجه لیونل مسی را می‌گیرند و نگاه‌ها را بیش از پیش به سمت خودشان می‌کشانند. حالا منصفانه بگویید حیف نیست ما که لااقل در سطح آسیا قدرت و اشتیاق خوبی برای فوتبال داشتیم و مثلا نیم‌قرن پیش سه مرتبه پشت سر هم قهرمان قاره شدیم، از سطح بزرگان فاصله بگیریم؟ ان‌شاءالله که این اتفاق رخ نمی‌دهد، اما نشانه‌های نگران‌کننده‌ای وجود دارد که ندیدن آنها به صلاح نیست.

قبلا گزارش‌هایی داشتیم که نشان می‌داد ژاپن و کره‌جنوبی به روند موفق صادرات لژیونر به لیگ‌های معتبر اروپایی ادامه می‌دهند. به علاوه در آغاز فصل جدید و بعد از جدا شد هری کین، سون‌هیونگ‌مین کره‌ای رسما به عنوان کاپیتان اول تاتنهام معرفی شده است که افتخار قابل توجهی برای فوتبال آسیا به شمار می‌رود. این، همزمان است با آنکه ما در کشورمان درگیر انبوه خبرهای اغراق‌آمیز در مورد انتقال مهدی طارمی به تیم‌های بزرگ بودیم. در این مدت طارمی را همه جا بردند؛ از اینتر و میلان تا منچستر و تاتنهام و حتی لیگ عربستان. در عمل اما او فعلا در پورتو مانده و باشگاهی مثل النصر برای جذب همبازی طارمی یعنی اوتاویو، ۶۰ میلیون یورو به باشگاه پرتغالی پول داده است. اینها را باید جدی گرفت. در این مسائل باید تامل کرد. شاید نهایتا طارمی یا حتی سردار آزمون در این تابستان به تیمی بزرگ‌تر بروند، اما این کافی نیست و آن همه شور و پایکوبی هم تناسبی با چنین انتقال‌هایی ندارد. برای ما خوب نیست که یاسین سلمانی بعد از بارها ابراز تمایل برای حضور در فوتبال اروپا، نهایتا تیم پیدا نمی‌کند و پرسپولیسی می‌شود. برای ما خوب نیست که امیرحسین حسین‌زاده در شارلروا بازی نمی‌کند و مثل خیلی از دیگر لژیونرهای کشورمان به ایران دیپورت می‌شود یا محمد محبی در فوتبال تحریم‌شده و منزوی روسیه هم آن حال نزار را دارد. از ما گفتن است و از شما طبق معمول نشنیدن!