ابلاغ قوانین جدید قراردادها در فوتبال ایران
از ممنوعیت دلاری تا رصد مجازی
واکنش سیاسی ممنوع
یکی از بندهای عجیب این ابلاغیه را مرور کنید: «در قرارداد باید قید شود که انجام هرگونه فعالیت و موارد مغایر با قوانین کشور و کدهای اخلاقی و انضباطی پیوست از جمله: سوء‌رفتارهای اجتماعی، تبعیض نژادی، قومی، مذهبی و سیاسی و توهین به مقامات ذی‌صلاح در فضای مجازی، مصاحبه، تبلیغ در داخل یا خارج از زمین مسابقه، ممنوع بوده و تخلف قابل رسیدگی در کمیته انضباطی باشگاه و مراجع صلاحیت‌دار است.» این یعنی بازیکنان و مربیان حتی در شخصی‌ترین فضا هم رصد می‌شوند و درواقع اجازه اظهارنظر درباره هیچ چیزی را ندارند؛ مگر آنکه در مدح و ثنای شرایط موجود باشد. درست است که شغل اصلی فوتبالی‌ها در مستطیل سبز پیگیری می‌شود اما آنها هم به عنوان نه یک سلبریتی و فرد پرطرفدار بلکه به عنوان یک انسان حق آزادی بیان دارند و چنین محدودیت‌هایی نمی‌تواند پذیرفتنی باشد.
دلارپاشی ممنوع
درحالی که از مدتی قبل بحث عدم اجازه برای انعقاد دلاری با بازیکن و مربیان خارجی مطرح شده بود و سرپرست استقلال هم در اظهارنظری حیرت‌انگیز گفت که نهایتا به مربی خارجی مدنظر ریال پرداخت می‌کنند تا خودش دلار بخرد، در قانون جدید ذکر شده: «درج مبالغ ارزی در قراردادهای اتباع داخلی مطلقاً ممنوع است و مالیات هم نباید برعهده باشگاه باشد.» از آنجا که در فصول اخیر قرارداد دلاری با بازیکنان و مربیان ایرانی باب شده بود، این قانون می‌تواند کمک کننده باشد و عدم پرداخت مالیات توسط باشگاه هم از آن قانون‌های درست است. البته اگر در آینده نزدیک خلل و فرجی به آن وارد نشود.
بند فسخ ممنوع
با مرور یک قانون کارآمد، بازهم به مرور بندهای غیرمنطقی می‌رسیم: «در قرارداد بازیکنان داخلی، درج بند خرید فسخ ممنوع است و بازیکن نمی‌تواند با قید مبلغی مشخص، قرارداد را در ادامه مدت فسخ کند.» بعید به نظر می‌رسد در هیچ جایی از دنیا چنین محدودیتی وجود داشته باشد. دربرخی کشورها مانند اسپانیا وجود بند فسخ در قرارداد همه بازیکنان الزامی است و اصلا بر طبق همین بند بود که در سال ۲۰۱۷ پاری‌سن‌ژرمن با پرداخت ۲۲۲ میلیون یورو و بدون مذاکره با باشگاه بارسلونا، نیمار را به خدمت گرفت. البته که مثلا در ایتالیا الزامی برای بودن یا نبودن این متمم نیست و باشگاه‌ها به دلخواه می‌توانند در هنگام قرارداد آن را بگنجانند؛ مانند کاری که رافائل لیائو امسال در هنگام تمدید قرارداد با میلان انجام داد یا لائوتارو مارتینز بند فسخی را که در قرارداد با اینتر داشت، وقت تمدید ملغی کرد.
بند جنجالی
اما یک بند از قرارداد حقیقتا جای هیچ توجیهی ندارد به جز اینکه فقط چندبار آن را مرور کرد: «باشگاه این حق را دارد تا در صورت تمایل، قرارداد بازیکن را به صورت یک طرفه برای فصل بعد نیز تمدید کند، مشروط بر اینکه تا تاریخ سی‌ام اردیبهشت سال بعد، تمایل کتبی خود را به بازیکن و سازمان لیگ اعلام کرده باشد و ۲۵ درصد نیز به قرارداد فصل بعد وی اضافه کند.» این طرح احتمالا الگو گرفته شده از قانونی است که برای قراردادهای مستاجر و موجر آن‌هم پس از افزایش سرسام‌آور اجاره‌بهای منازل اتخاذ شده بود. اما هرچقدر آن قانون جلوی افزایش نجومی اجاره‌خانه‌ها را گرفت، احتمالا این بند هم قراردادهای نجومی بازیکنان را کاهش می‌دهد! جالب اینجاست این حق در حالی برای باشگاه‌ها قرار داده شده که بازیکن به‌طور متقابل اجازه تمدید ندارد و تمام غیرمنصفانه است. قطعا اعتراضات به این بند بالا خواهد گرفت.
