زلاتان هم به آخرخط رسید

خداحافظ افسانه!

دنياي اقتصاد : عوامل زیادی به شما یادآوری می‌کنند که عمرتان در حال زیاد شدن است، اما شاید هیچ‌کدام به اندازه فوتبال نمی‌تواند تلنگر بزند؛ وقتی که ستارگان عصر معاصر یک به یک به پایان خط می‌رسند. گذران عمر حتی به کسی که خودش را خدا خطاب می‌کرد هم رحم نکرد تا دیگر زلاتان ایبراهیموویچ را در مستطیل سبز نبینیم. انگار همین دیروز بود که یک پدیده سوئدی در لباس آژاکس به دنیای فوتبال معرفی شد و یک دور اساسی در باشگاه‌های بزرگ دنیا زد. حالا درحالی زمان بازی ایبرا به پایان رسیده که او نسبت به همدوره‌ای‌هایش بیشتر هم طاقت آورد، اما خب هیچ‌کس را یارای مقابله با پیری و رسیدن به پایان خط نیست؛ در هیچ پست و مقام و جایگاهی.

زلاتان معمولا به اظهارنظرهای متکبرانه و رفتارهای خاصش شناخته می‌شود، اما این بدان معنی نیست که از لحاظ فنی بازیکن فوق‌العاده‌ای نبود. در آستانه ۴۲ سالگی، او درحالی در جریان برتری میلان مقابل هلاس ورونا از دنیای فوتبال خداحافظی کرد که بخش اعظمی از فصل را به دلیل آسیب دیدگی از دست داد و حتی در بازی پایانی هم با لباس شخصی به داخل زمین آمد. درواقع همین مصدومیت‌ها و شاید عدم ثبات در تصمیم‌گیری سبب شد تا ایبرا آن‌طور که باید مورد ستایش قرار نگیرد؛ وگرنه کیست که بتواند تاثیر فنی و روحی فوق‌العاده او در میلان فعلی و بازگشت این تیم به روزهای خوب را کتمان کند.

زلاتان تنها بازیکنی است که موفق شده در ۲۵ سال تقویمی (از ۱۹۹۹ تا ۲۰۲۳) گلزنی کند و این اصلا چیز کمی نیست؛ او پس از کریستیانو رونالدو و لیونل مسی سومین بازیکن قرن حاضر بود که توانست از ۳۰۰ گل زده در پنج لیگ برتر اروپا عبور کند و همین امسال هم با گلزنی برابر اودینزه با ۴۱ سال و ۱۶۶ روز سن، مسن‌ترین گلزن تاریخ سری A لقب گرفت. بازیکنی که در ۸۶۶ مسابقه باشگاهی، ۵۱۱ گل به ثمر رسانده و پیراهن تیم‌های یوونتوس، اینتر، بارسلونا، میلان، پی‌اس‌جی و منچستریونایتد را پوشیده اصلا نمی‌تواند کوچک باشد، اما در کارنامه پربارش که در همه کشورها صاحب جام شده، دو جای خالی دیده می‌شود؛ قهرمان نشدن در لیگ قهرمانان و عدم گلزنی در جام جهانی. در مورد دومی شاید راحت‌تر بتوان توضیحی ارائه داد، اما برای اولی کار سخت‌تر است.

البته که بازیکنان بزرگی نظیر رونالدو نازاریو و جیجی بوفون هم قهرمانی در UCL را تجربه نکرده‌اند و این نمی‌تواند ملاکی باشد که سطح کیفی یک ستاره را پایین بیاوریم، اما در مورد زلاتان از همان عدم ثبات حرف می‌زنیم؛ عینی‌ترین مثال هم اینجاست که یک سال پس از رفتن از اینتر و پیوستن به بارسا، نراتزوری قهرمان اروپا شد و سال بعد که ایبرا اسپانیا را هم ترک کرد، آبی و اناری‌ها این عنوان را به دست آوردند! او حتی در برهه‌ای به آمریکا هم رفت، اما خودش فهمید هنوز برای درخشش جا داشت. زلاتان درحالی در شب خداحافظی‌اش از فوتبال با چشمان پر از اشک رجزهای همیشگی‌اش را می‌خواند که به گفته خودش هیچ‌کس حتی خانواده‌اش هم از این تصمیم اطلاع نداشت. او قبل‌تر گفته بود که آخرین باری که گریه کرد، مربوط به زمانی می‌شد که تحت قرارداد با مالموی سوئد بود و مدیران باشگاه دستمزدش را به جای خودش به اولیایش پرداخت کردند. حالا اما دنیای فوتبال با کسی که اعتماد به‌نفس مثال زدنی‌اش شهره بود برای همیشه وداع می‌کند.