فوتبال ایتالیا و وابستگی به اقتصاد بیمار

دنياي اقتصاد : با پایان مرحله یک‌چهارم نهایی تورنمنت‌های باشگاهی در اروپا، حالا ایتالیا شلوغ‌ترین تقویم را بین تمام کشورهای قاره دارد و با ۵ نماینده، تاکنون موفق‌ترین کشور در میان مدعیان بوده است. اما این نشانه‌ای از بازگشت آنها به دوران اوج است یا صرفا یک جرقه محسوب می‌شود؟ سال ۲۰۰۳ که در نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا ۳ نماینده از سری A حضور داشتند و دست آخر میلان در یک فینال تمام ایتالیایی یوونتوس را شکست داد، هیچ‌کس نمی‌توانست کتمان کند که این تعدد مدعی از کشور چکمه نشان‌دهنده صلابت فوتبال باشگاهی آنهاست. آن زمان دوران اوج فوتبال ایتالیا و‌ این کشور مقصد ستارگان بود که دست آخر به قهرمانی آتزوری در جام‌جهانی ۲۰۰۶ منتج شد. اما پس از آن افول آغاز شد و تا همین حالا هم رگه‌های آن قابل رویت است.

 

ماجرای کالچو پولی و سقوط یوونتوس به سری B و جریمه تیم‌های دیگر نظیر میلان، فیورنتینا و لاتزیو‌(حتی اخیرا اسنادی به دست آمده مبنی بر اینکه اینتر هم در آن رسوایی بزرگ نقش داشته) سبب شد تا فوتبال باشگاهی در این کشور از سایر رقبا عقب بیفتد. البته که بحران اقتصادی سال‌های ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹ هم ایتالیا را وارد یک رکود شدید کرد. این کشور که یکی از اقتصادهای بزرگ منطقه یورو است، هنوز بزرگ‌ترین بدهکار این بلوک محسوب می‌شود و در چنین شرایطی صحبت از پیشرفت فوتبالی بسیار بعید است.

تنها باشگاه ایتالیایی که در این بازه زمانی توانست خودش را از سایرین جدا کند و از حداقل‌ استانداردهای روز باشگاه‌داری در سطح نخست اروپا بهره‌مند شود، یوونتوس بود که یک استادیوم مجهز ساخت و یک دهه قهرمان بلامنازع سری A شد، ولی تنها افتخار بین‌المللی‌اش دو دوره صعود به فینال و نایب قهرمانی لیگ قهرمانان بود و بس. تازه توجه کنید که وضعیت به‌روزترین باشگاه ایتالیا به اینجا رسیده که به دستکاری در اسناد سود سرمایه متهم شده و از اواخر سال گذشته میلادی تا همین الان مدیرانش مشغول رفت و آمد به دادگاه‌های مختلف هستند!

برای درک فاصله نجومی سری A با لیگ‌های دیگر مثلا لیگ برتر انگلیس توجه کنید که دو سال قبل اینترمیلان به عنوان قهرمان سریA، ۶۵ میلیون یورو از حق پخش تلویزیونی درآمد داشت و این آورده برای شفیلد یونایتد تیم بیستم پریمیرلیگ در فصل فوق، ۶/ ۱۰۵ میلیون یورو بود! به همین دلیل هم هست که اینتر به عنوان یکی از قدرت‌های سنتی و فعلی کالچو، هرسال مجبور به فروش یکی از ستارگانش است تا تراز مالی‌اش حفظ شود. وضعیت میلان دیگر تیم شهر هم خیلی بهتر نیست و این تیم که زمانی گران قیمت‌ترین خریدهای تاریخ را انجام می‌داد، مدت‌هاست به دنبال شکوفا کردن استعدادها می‌گردد و با بودجه ۳۰ تا ۴۰ میلیون یورویی وارد مارکت نقل و انتقالات می‌شود.

این تیم که مدافع عنوان قهرمانی سری A محسوب می‌شود، امسال به جمع چهار تیم برتر اروپا راه یافته و در چنین شرایطی با درآمد ۸۰ میلیون یورویی از راه فروش بلیت، رکورد تاریخ ایتالیا را شکسته؛ یعنی تقریبا اندازه درآمد تیم متوسط وستهام یونایتد در لیگ برتر انگلیس! در چنین شرایطی حضور ۵ نماینده ایتالیا در نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان، لیگ اروپا و لیگ کنفرانس خیلی مایه مباهات نیست، چراکه این آمارها همیشه هم راستگو و قابل استناد نیستند. برای صحه گذاشتن بر این حقیقت که وضعیت فوتبال چکمه و‌ موفقیت‌هایش جرقه است و تداوم‌ ندارد، فقط به یاد بیاورید که تیم ملی ایتالیا به عنوان قهرمان یورو ۲۰۲۰، از پس مقدونیه هم برنیامد و نتوانست جواز حضور در جام‌جهانی ۲۰۲۲ را کسب کند.