این نقصان بزرگ، به ویژه زمانی بیشتر خودش را نشان می‌دهد که عملکرد فدراسیون فوتبال و تلویزیون کشورمان با ممالک دیگر مقایسه می‌شود. اصلا کاری به اروپا نداریم که مقایسه لیگ ایران با آنجا قیاس مع‌الفارق است. در همین آسیا هم بسیاری از کشورها شرایط کاملا بهتری نسبت به ما دارند. پکیج تصویری ارائه شده در لیگ‌هایی مثل قطر، امارات و عربستان زمین تا آسمان با لیگ ایران فرق دارد. چین و ژاپن و کره‌جنوبی و بسیاری دیگر از کشورها هم همین شرایط را دارند. پرسش اینجاست که آیا شایسته است لیگ ایران چنین وضعیت غم‌انگیزی داشته باشد؟ به واقع این حجم از عقب‌افتادگی چطور قابل توجیه است و چه دورنمایی برای رفع آن می‌توان متصور بود؟

در بازی این هفته پرسپولیس و مس کرمان که با برتری ۳بریک تیم تهرانی به پایان رسید، صحنه‌های متعدد داوری وجود داشت که حسابی بحث‌برانگیز شد. بالغ بر ۱۰ صحنه این بازی محل مناقشه شده بود، اما در اغلب موارد کارشناسان داوری قادر به اعلام نظر نبودند، چرا که تصاویر تلویزیونی گویا نبود. به عنوان مثال اواسط نیمه اول به نظر می‌رسید آرمان شهدادنژاد، گلر مس توپ را بیرون از محوطه جریمه با دست زده و باید اخراج می‌شده، اما تصاویر تلویزیونی به درستی این صحنه را بازتاب ندادند. روی دو پنالتی اعلام شده به سود پرسپولیس هم تصاویر کافی از زوایای مختلف روی آنتن نرفت، همین‌طور گل اول تیم میهمان که مشکوک به آفساید بود. این تنها مسابقه لیگ نیست که به شکل ناقص و عجیب پوشش داده می‌شود. تقریبا ۹۰ درصد بازی‌ها چنین سرنوشتی دارند و عجیب اینکه در هر مسابقه هم گزارشگر تلویزیونی بارها از تلاش همکارانش برای پوشش بازی تشکر می‌کند! واقعا منت چه چیزی را بر سر مردم می‌گذارید؟ سوال مهم‌تر اینکه با این وضعیت تصویربرداری‌ها، چه زمانی ممکن است شرایط برای ورود VAR به ایران فراهم شود؟ حتی اگر این قانون در کشور اجرا شود، داور بی‌نوا تصویر نرمالی ندارد که بر اساس آن بهترین تصمیم را بگیرد. آن‌قدر وضع پوشش تلویزیونی در ایران خراب است که تلویزیون روسیه در جریان پخش بازی دوستانه تیم ملی ایران با این کشور، از مخاطبانش به خاطر کیفیت تصاویر دریافتی عذر خواست. ما چی؟ کسی از ما معذرت نمی‌خواهد؟