طعنه‌های بی‌پایان گل‌محمدی به رضا درویش
همیشه علیه مدیران
تجارب قبلی
به‌طور قطع مهم‌ترین داستان اختلاف بین یحیی گل‌محمدی و مدیرانش، به دعوای طولانی و عجیب و غریب او با مهدی رسول‌پناه مربوط می‌شود. مدیرعامل پیشین سرخ‌پوشان بارها در خفا و عیان علیه گل‌محمدی موضع گرفته و حتی به دفعات او را به مناظره دعوت کرد، اما یحیی نپذیرفت. سرمربی پرسپولیس در همین تیم با مدیرانی همچون مجید صدری و جعفر سمیعی هم مشکلاتی داشت که کمترین آنها مربوط به اعتراض علیه مشکلات مالی می‌شد. چنین موردی حتی در زمان مدیریت محمدحسن انصاری‌فرد هم به چشم می‌خورد؛ کسی که یحیی را با هزینه گزاف به پرسپولیس آورد، اما از نیش زبان این مربی در امان نماند. این داستان فقط محدود به پرسپولیس هم نیست. گل‌محمدی در ذوب‌آهن، سخت‌ترین مناقشات ممکن را با سعید آذری، مدیرعامل وقت این باشگاه داشت و بعدها هم در پدیده مشهد، چندین بار علیه حمیداوی، مالک باشگاه و اطرافیانش موضع گرفت. او طی دوران کوتاه حضورش در تراکتور هم با آجورلو به مشکل خورد، درست مثل مقطع ابتدایی فعالیتش در پرسپولیس که بعد از اختلاف با محمد رویانیان از کارش کنار رفت.
طبیعی است؟
بی‌گمان نمی‌شود گفت در هیچ‌یک از این چالش‌ها حق با یحیی گل‌محمدی نبوده است. حتما در مواردی او محق بوده، اما این حجم از اختلاف با مدیران باشگاه و اصرار به رسانه‌ای کردن آن تحت هیچ شرایطی پذیرفتنی نیست. شما در سطح اول اروپا هرگز چنین مواردی را نمی‌بینید. حتما ممکن است مشکلاتی وجود داشته باشد، اما آدم‌های حرفه‌ای غالبا خویشتن‌داری می‌کنند. در مورد مصداق اخیر هم قصد دفاع از رضا درویش را نداریم، چرا که به‌طور کلی او را هم مثل اغلب مدیران دولتی سر کار آمده از سوی وزارت ورزش، مهره‌ای برای گذران سطحی امور می‌بینیم. با این حال یادمان باشد مدیریت فعلی بهترین تیم را برای پرسپولیس بسته و گل‌محمدی از حضور انبوهی از ستاره‌ها برخوردار است. خودش هم قرارداد درشتی دارد و به علاوه، مطابق اخبار بیشترین دریافتی را در کل باشگاه داشته است. کمی آهسته‌تر استاد!
