چرا فوتبال ایتالیا رو به زوال است؟
آه از این سریA !
درباره اوضاع بیانکونری هم چیز زیادی نمی‌توان گفت چراکه پس از کسر ۱۵ امتیاز دادستانی ایتالیا از این تیم، این احتمال وجود دارد که ۱۵ امتیاز دیگر هم به دلیل سندسازی پیرامون کاهش دستمزدها در زمان کرونا از یووه کم شود. اما وضعیت بغرنج تیم‌های نامدار ایتالیا تنها به همین موضوعات ختم نمی‌شود؛ اینتر به عنوان آخرین قهرمان ایتالیایی لیگ قهرمانان، توانایی تمدید قرارداد با میلان اشکرینیار، کاپیتان خود را ندارد و این بازیکن با پی‌اس‌جی قرارداد امضا کرده است. نراتزوری هم برای اینکه دستش خالی نماند، به‌شدت طالب ۲۰ میلیون یورو پول نقد است تا در همین زمستان یکی از بهترین مدافعان اروپا را به پاریس بفرستد. از آن‌طرف رم نیکولو زانیولو یکی از استعدادهای فوتبال ایتالیا را به دلیل اختلاف با ژوزه مورینیو در لیست فروش گذاشته، اما هیچ‌کدام از باشگاه‌های ایتالیایی توان خرید وی را ندارند و بورنموث، تیم هجدهم جدول لیگ برتر انگلیس ۳۰ میلیون یورو روی میز گذاشته و هوش از سر مدیران تیم پایتخت ایتالیا برده است! هرچند خود بازیکن این انتقال را قبول نمی‌کند و در باشگاه بر سر این موضوع کشمکش است.
این شمای کلی از لیگ ایتالیا و تیم‌های نامدارش است؛ لیگی که در زمان نه چندان دور گران قیمت‌ترین انتقالات تاریخ در آن شکل می‌گرفت و تمام ستارگان دنیای فوتبال آرزوی بازی در آن را داشتند. قوانین سفت و سخت مالیاتی به خصوص برای خرید بازیکن خارجی در کنار رکود کشور ایتالیا سبب شده تا سری A در شیب نزولی قرار بگیرد؛ وقتی یوونتوس به عنوان موفق‌ترین و پولدارترین باشگاه ایتالیایی مجبور می‌شود با سندسازی زیان‌هایش را مخفی کند، تیم‌های بزرگی نظیر رم، لاتزیو، میلان و اینتر حتی یک ورزشگاه اختصاصی ندارند و آتالانتا برای حضور در لیگ قهرمانان اروپا مجبور به کرایه استادیوم سن‌سیرو می‌شود، دو دوره متوالی ناکامی در صعود به جام جهانی هم نباید برای تیم ملی ایتالیا ناکامی خاصی محسوب شود. با عدم پذیرش سرمایه‌گذاری خارجی و حضور مدیرانی که هنوز کار کردن در فساد را به اعتراض برای تغییر قوانین ترجیح می‌دهند.
