فکر کردن به هواداران کافی است؟
مجیدی که مدت‌هاست کارش را در الاتحاد کلبا آغاز کرده، بالاخره در گفت‌وگو با تلویزیون امارات سکوتش را شکست و در مورد جدایی از استقلال توضیح داد: «واقعیت این است که جدا شدن از استقلال برایم خیلی سخت بود. من شب‌ها به این مساله فکر کردم و هواداران باشگاه استقلال را در ذهنم داشتم. چون می‌دانستم با جدایی من ممکن است دلخور شوند، ولی فوتبال حرفه‌ای می‌طلبد که دوره‌های دیگری را ببینید و فضاهای دیگر را تجربه کنید. وقتی که باشگاه اتحاد کلبا با من صحبت کرد، روی این پیشنهاد فکر کردم و به این نتیجه رسیدم که می‌توانم مربیگری‌ام را در کشور دیگری ادامه دهم. این دریچه جدیدی به روی مربیگری من بود. اکنون خوشحالم چون امارات برای من جای جدیدی نیست. من و خانواده‌ام سال‌هاست در این کشور زندگی می‌کنیم. هر دو فرزند من در امارات به دنیا آمده‌اند و در اینجا به مدرسه می‌روند. به همین دلیل از این پیشنهاد استقبال کردم. خیلی خوشحالم که مربیگری‌ام را در امارات ادامه می‌دهم.» پرسش اینجاست که آیا فکر کردن مجیدی به هواداران استقلال برای آنها کافی است و معنای احترام دارد؟ بله؛ مربی می‌تواند تیمش را انتخاب کند، اما نه وقتی که قرارداد سه ساله با باشگاه دارد. انصافا اگر مجیدی در قهرمان کردن استقلال ناکام می‌ماند و پیشنهاد خارجی نداشت، آن قرارداد سه ساله را الزام‌آور نمی‌دید و سر جایش باقی نمی‌ماند؟ پس چرا وقتی موفق شدی قرارداد را نادیده گرفتی و رفتی؟ از همه بدتر اینکه بار اولت هم نبود!
