برای خودت سخنگو بگیر!
کاریکاتور جنجالی علیه طارمی
دردسر اول؛ تیم ملی
در این مورد زیاد حرف زده شده و بحث تازهای باقی نیست. عادل فردوسیپور در گفتوگو با طارمی این فرصت را برای او فراهم کرد که بار دیگر از حدود اختیاراتش به عنوان یک بازیکن خارج شود و علیه کادرفنی موضع بگیرد. اظهارات او علیه دراگان اسکوچیچ بسیار خبرساز شده است؛ تا حدی که حتی با احتمال نه چندان قوی ممکن است حضور در جامجهانی را هم از این بازیکن بگیرد. اینکه اصلا چرا باید چنین شائبهای درست شود، ناشی از سهلانگاری طارمی بود.
دردسر دوم؛ پرسپولیس
او در بخش دیگری از این گفتوگو، نقش خودش در بسته شدن پنجرههای نقلوانتقالاتی پرسپولیس را انکار کرد و گفت این باشگاه به خاطر دروغگویی مدیرانش از سوی فیفا محکوم شده است. غیر از عنصر صداقت که به نظر میرسد تا حدی در سخنان طارمی غایب بود، او بعد از این اظهارات متهم به ناسپاسی هم شد. لحن و محتوای کلام طارمی طوری بود که پرسپولیسیها تصور میکنند او حق این باشگاه را به عنوان سکوی پرتاب خودش نادیده گرفته و باور به پرسپولیس در وجودش نهادینه نشده است.
دردسر سوم؛ پورتو
این غیرمنتظرهترین بخش از مصائب مصاحبه طارمی بود؛ جایی که او بدون تصور از اینکه یک چهره مطرح در فوتبال پرتغال به شمار میآید و هر جملهاش مورد توجه قرار میگیرد، برای جدایی از این باشگاه ابراز علاقه کرد و گفت: «من اگر جای باشگاه پورتو بودم، یک بازیکن ۳۰ ساله مثل خودم را میفروختم و سود مالی میبردم.» او در ادامه از تمایلش به حضور در فوتبال انگلستان پرده برداشت که طبیعتا بازتاب منفی در پرتغال پیدا کرد. ابتدا رسانههای آن کشور اظهارات طارمی را بازتاب دادند که این بازیکن ناچار به تکذیب آنها شد. فشارها اما ادامه یافت تا آنجا که مهدی مجبور شد یک استوری بلندبالا منتشر کند و بنویسد با جان و دل برای پورتو بازی میکند و قدردان محبت هواداران این تیم است. با این حال واکنشها هنوز به پایان نرسیده؛ و اوج آن هم همین کاریکاتوری است که جراید را درنوردیده است. امیدواریم عکسالعملهای منفی به پایان برسد، اما خوب است طارمی از این شرایط درس بگیرد و هر حرفی نزند. در ایران که کسی نتوانست این موضوع را به مهدی بقبولاند، شاید تلاش پرتغالیها کارگر بیفتد!
توخل با یک مصاحبه برکنار شد
برای اینکه به طارمی یا هر بازیکن دیگری یادآوری کنیم قدرت کلمات و مصاحبهها در فوتبال حرفهای جهان تا چه اندازه است، باید اشارهای به پرونده برکناری توماس توخل از پاریسنژرمن داشته باشیم. این مربی موفق آلمانی تنها چهار ماه بعد از آنکه برای نخستین بار پاریس را به فینال لیگ قهرمانان اروپا رساند، در مصاحبه با رسانههای کشورش از الخلیفی، مالک باشگاه گلایه کرد و گفت آنها به اندازه کافی قدردان زحماتش نیستند. مدیران پاریس هم خیلی زود حکم اخراج توخل را امضا کردند. این موضوع نشان میدهد اظهارات غیرحرفهای در هر سطحی در هر کجای کره زمین تبعات دارد. هر کجا، شاید غیر از ایران که امثال طارمی را بدعادت کرده است!
دیروز یک کاریکاتور خبرساز در رسانههای پرتغالی منتشر شد. در این کارتون، طارمی رودرروی رئیس باشگاه نشسته و به او میگوید: «آقای رئیس اگر من جای شما بودم، خودم را میفروختم.» رئیس از او میپرسد: «چرا؟ اینجا راضی نیستی؟» و طارمی جواب میدهد: «چرا، اما نمیفهمم چرا من باید در استخر تمرین کنم، اما دوستانم در زمین تمرین کنند.» طراح کاریکاتور سعی کرده ضمن طعنه زدن به مصاحبه طارمی، شوخیها در مورد شیرجه زدن او در محوطه جریمه و تلاشش برای گرفتن پنالتی را هم به طرح بیفزاید.