رضازاده: لازم باشد در دوحه رکورد می‌زنم

گروه ورزش - حسین رضازاده پس از کسب سه مدال طلا از هفتاد و پنجمین دوره مسابقات جهانی وزنه‌برداری در کشور دومینیکن، یک‌شنبه شب به تهران بازگشت. قوی‌ترین مرد جهان که مورد استقبال کیومرث هاشمی (معاون سازمان تربیت‌بدنی) و جمعی از مسوولان فدراسیون وزنه‌برداری قرار گرفت، به دلیل ازدحام جمعیت مجبور شد نیمی بیشتر از وقتش را برای مردمی که به استقبالش آمده بودند بگذارد. او که به نظر خسته می‌رسید، پیش‌بینی همه چیز را کرده بود. استقبال، شلوغی جمعیت و حتی مصاحبه با خبرنگاران به همین دلیل هم بود که وقتی یکی از خبرنگاران در آن شلوغی قلم به دست شد، رضازاده گفت: «با خبرنگاران هم حرف می‌زنم.» در کمتر از چند دقیقه به اندازه تمام عمرش عکس انداخته. بالاخره از لابه‌لای جمعیت هیکل درشتش نمایان می‌شود و به نظر حالا نوبت خبرنگاران است.

در آن شلوغی یک نفر فریاد می‌زند که اگر جابر بود قهرمان نمی‌شد! صدا خیلی زود در لابه‌لای بقیه صداها گم می‌شود اما... به نظر به پهلوان ایران برخورده است. به همین دلیل هم است که می‌گوید اگر جابر سالم (جدی‌ترین رقیبش در مسابقات وزنه‌برداری) هم در مسابقات قهرمانی جهان شرکت می‌کرد باز خودش قهرمان می‌شد. «جابر سالم هم بود، من قهرمان می‌شدم، او را فقط ایرانی‌ها بزرگ کرده‌اند.» حسین‌ رضازاده با جدیت خاصی این حرف را می‌زند.

«جابر سالم از همان ابتدا هم حریف من نبود. فقط مردم ایران او را بزرگ کرده‌اند. جابر در حدی نیست که بتواند با من رقابت کند. تا جایی که من می‌دانم شنیده‌ام او خودش را برای بازی‌های آسیایی آماده می‌کند.» رضازاده در حالی این حرف‌ها می‌زند که خیلی‌ها معتقدند سطح مسابقات جهانی مثل همیشه نبوده و رکوردها پایین‌تر از دوره‌های قبلی بوده. به عقیده آنها حضور جابر سالم و حریف روسی رضازاده می‌توانست کیفیت مسابقات را بالا ببرد.

با این حال رضازاده می‌گوید: «به هیچ وجه نمی‌شود گفت که مسابقات جهانی راحت است. نباید بگوییم که رکوردها پایین بوده و راحت قهرمان شدم. هر مسابقه‌ای به نوبه خود سختی خاصی دارد. اما در این رقابت‌ها هدف من گرفتن مدال طلا بود. فقط می‌خواستم طلا بگیریم و این مهم‌ترین چیز برای من بود. همه حریفان من در سال جاری مدال‌های المپیک و جهانی داشتند، وزنه‌برداران لیتوانی، اوکراین و بلغارستان همه از وزنه‌برداران خوب بودند که رقابت با آنها سخت بود.»

رضازاده در پاسخ به سوال یکی از خبرنگاران که می‌پرسد چرا رکورد خودش در حرکت دو ضرب را نزد می‌گوید: «نیازی نداشتم. من قهرمان شده بودم و فقط می‌خواستم مدال بگیرم. با این حال اگر نیازی به شکستن رکورد باشد در دوحه این کار را می‌کنم.» پسر ایران در پایان و در حالی که برای رفتن عجله می‌کرد، گفت: «جای همه وزنه‌برداران خالی بود.»