آدرس را اشتباه رفتیم
چه کارلوس کی‌روش برگردد و چه زیدان و آنچلوتی سرمربی تیم ملی شوند، نیاز به اردو و تدارکات مناسب دارند. ما مفت و مسلم پنجره گران‌بهای خرداد را از دست دادیم و هنوز هم درگیر همان تردیدها هستیم. این در حالی است که رقبا به تاخت مشغول آماده‌سازی هستند. تیم‌های آسیایی بهترین تدارک را برای جام‌جهانی دیده‌اند و فقط ما جا مانده‌ایم. رقبای خودمان هم در گروه سنگ تمام گذاشته‌اند. شاید بتوان از بازی هشتم آذر برابر آمریکا به عنوان حیثیتی‌ترین مسابقه ایران در جام‌جهانی یاد کرد. این در حالی است که ایالات متحده هم تدارکات وسیع و چشمگیری برای حضور قدرتمندانه در قطر دیده است. آنها به‌طور مشخص برای بازی با ایران برنامه دارند و در همین راستا برای هفته اول مهر، انجام دو بازی دوستانه مقابل ژاپن و عربستان را نهایی کرده‌اند. آنها با این ترفند دنبال شبیه‌سازی بازی با ایران هستند و نیز به برآوردی از قدرت فنی‌شان در مقابل تیم‌های آسیایی دست خواهند یافت. قصه ایران اما چیز دیگری است؛ یک داستان غم‌انگیز، آمیخته به غفلت و سهل‌انگاری. ما تا امروز فقط یک بازی تدارکاتی با یک تیم آفریقایی برگزار کرده‌ایم و آن هم در حالی بوده که در گروه‌مان رقیب آفریقایی نداریم! باز هم بروید و سر تغییر مربی بجنگید. اصلا اگر قرار است مربی عوض کنید هم عیبی ندارد، اما چرا از تدارکات غافل می‌شوید؟
