اتفاقات اراک اما برای فرهاد مجیدی یک درس بزرگ به همراه داشت؛ اینکه عادت به پیروزی‌های ناپلئونی ممکن است برای هر تیمی گران تمام شود. حتی هواداران سینه‌چاک فرهاد هم تایید می‌کنند که استقلال در بسیاری از مسابقات این فصل آن‌قدرها باکیفیت و فوق‌العاده فوتبال بازی نکرده است. این نقص اما پشت نتایج خوب آبی‌ها پنهان مانده بود؛ پیروزی‌های حداقلی که یکی پس از دیگری از راه می‌رسیدند و استقلال را بالا می‌بردند. با این حال آلومینیوم نشان داد همیشه قرار نیست استقلال با این مدل بازی کامروا شود. اگر بوحمدان، بازیکن فولاد در بازی قبلی دروازه خالی آبی‌ها را باز نکرد و اگر سپاهانی‌ها انبوه موقعیت‌های گل‌شان را به در و دیوار کوبیدند، نهایتا یکی مثل میثم مجیدی هم پیدا می‌شود که توپ را از گوشه دروازه گل کند و مزد ترس استقلال را بدهد. فرهاد مجیدی دو سال پیش در مصاحبه‌ای معروف گفته بود: «مهم نیست چند گل می‌خوریم. مهم این است که باید بیشتر از گل‌های خورده گل بزنیم.» او اما امسال تغییر عقیده داد و گفت: «در ایران تیمی قهرمان می‌شود که خط دفاع خوبی داشته باشد و کمتر گل بخورد.» به نظر می‌رسد مجیدی باید جایی بین این دو ایده قرار بگیرد. بله؛ ساختار دفاعی مهم است، اما حتی تدافعی‌ترین تیم‌های دنیا هم نمی‌توانند ۹۰ دقیقه کامل بدون اشتباه عمل کنند و به حفاظت از تک گل مهاجمان مشغول باشند.

اخبار مرتبط