فرق الهلال با ما این است!

 الهلال نیمه اول را با یک گل به سود خود به پایان برد و اخراج یک بازیکن از النصر باعث شد این تیم تمام نیمه دوم را با یک بازیکن کمتر بازی کند. زردپوشان البته با همین وضعیت به بازی برگشتند و گل مساوی را ز‌دند، اما سالم‌الدوسری، ستاره‌ای که در مرحله قبلی هم گل اول الهلال را به پرسپولیس زد، گل برتری تیمش را به ثمر رساند و کار را تمام کرد.

تقابل الهلال و النصر در عربستان، دست کمی از رویارویی پرسپولیس و استقلال در ایران ندارد. فضا طوری است که وقتی فصل گذشته پرسپولیس ایران موفق به شکست النصر شد، هواداران الهلال به شادی پرداختند و فیلم‌های مربوط به آن را نیز منتشر کردند. آنها خوشحال بودند که النصر بار دیگر پشت سد قهرمانی آسیا گرفتار شده است. النصر برای شکستن این طلسم، در تابستان اخیر ۶۰ میلیون یورو هزینه کرد و خیلی هم خوب بالا آمد. آنها در مرحله قبلی الوحده امارات را با پنج گل در هم کوبیدند. نبردشان در نیمه‌نهایی برابر الهلال هم بسیار قابل اعتنا بود، اما در نهایت مقهور تجربه بازیکنان حریف و اتفاقات بازی شدند. به این ترتیب حسرت قهرمانی النصر در آسیا، به دست خود الهلال طولانی‌تر شد و همین مساله دستمایه کری‌خوانی‌های شدید قرار گرفت. پس از پایان بازی و در جشن صعود الهلالی‌ها، هواداران این تیم روی سکوهای ورزشگاه کینگ سعود یونیورسیتی برای النصری‌ها کری‌خوانی می‌کردند و شعارشان این بود که «آسیا سخت است، جای شما نیست!» شدت کار تا حدی است که حتی عمر خربین، مهاجم سابق الهلال هم برای النصری‌ها کری خواند در ویدئویی گفت: «آخر شما النصری‌ها از آسیا چه می‌دانید؟»

در چنین شرایطی اصلا جای تعجب نداشت که بعد از سوت پایان مسابقه شاهد درگیری فیزیکی و شدید بازیکنان و عوامل مختلف دو باشگاه باشیم. حسین عبدالغنی، مدیر ورزشی النصر که تا همین فصل گذشته برای الاهلی به میدان می‌رفت، در پایان این بازی وارد زمین شد و با سلمان الفرج کاپیتان الهلال و تیم ملی عربستان درگیری فیزیکی پیدا کرد. تصاویری از عبدالغنی منتشر شده که او انگشتانش را در چشمان علی البلیهی مدافع الهلال فرو برده و همین مساله باعث شده تا رسانه‌های سعودی از محرومیت سنگین او خبر بدهند. چند روز پیش از آغاز مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان آسیا AFC با صدور اطلاعیه‌ای از جریمه سنگین و محرومیت‌های ۴ تا ۶ ماهه افرادی خبر داد که منجر به شروع درگیری‌های فیزیکی شوند و دقیقا این اتفاق در دربی ریاض رخ داد.

نهایتا اما الهلال به فینال لیگ قهرمانان آسیا رسید و در موقعیتی ممتاز برای کسب یک قهرمانی دیگر قرار گرفت. پرسش اینجاست که چنین تیمی چرا نباید قهرمان شود؟ بودجه دارند، هزینه می‌کنند، حق پخش تلویزیونی نجومی می‌گیرند، بهترین بازیکنان را به استخدام در می‌آورند و تازه نوع مدیریت‌شان هم طوری است که به خاطر یک سفر ساده، ۲۴ ساعت در فرودگاه معطل نمی‌شوند! آنها موفق نشوند، پس چه کسی موفق شود؟