طلسم آبی می‌شکند؟
اما برسیم به داستان استقلال؛ تیمی که از آخرین قهرمانی‌اش در لیگ برتر هشت سال می‌گذرد و هوادارانش بیش از این تحمل ناکامی و دوری از جام را ندارند. استقلال که در این سال‌ها مشکلاتی هم داشت، از بخت بد به پست بهترین پرسپولیس ممکن خورد و همین مساله تحمل ناکامی را برای هوادارانش دشوارتر کرد. امسال اما آبی‌ها بسیار امیدوارند دوران پایین‌تر نشستن از رقیب سنتی به پایان برسد. آنها به این منظور، مزایایی هم نسبت به گذشته دارند. به عنوان مثال برای نخستین‌بار طی سال‌های اخیر، استقلال در شروع فصل کادرفنی‌اش را تغییر نداده و فرهاد مجیدی با شناخت و اشراف قبلی کار را شروع می‌کند. فرهاد حتی به خواسته‌اش یعنی اضافه شدن یک دستیار ایتالیایی هم رسیده و گابریل پین از همین هفته اول کنار دست او خواهد نشست. تغییرات مدیریتی هم کاملا خوشایند مجیدی بود؛ به‌طوری که احمد مددی رفت و مصطفی آجورلو آمد. مدیرعامل جدید در نخستین اقدام جدی‌اش قرارداد فرهاد را به‌طور رسمی برای سه فصل دیگر تمدید کرد.
حالا استقلال با چنین شرایطی، در فضایی مملو از خوش‌بینی وارد فصل جدید فوتبال ایران می‌شود و امیدواری‌های زیادی وجود دارد که سناریوی امسال با گذشته فرق داشته باشد. موانع کنار رفته‌اند و دیگر بهانه چندانی در کار نیست. حتی فعالیت‌های نقل‌وانتقالاتی هم با رضایت مجیدی همراه بوده، هرچند هنوز تحرک استقلال در بازار ادامه دارد و قرار است دو بازیکن خارجی دیگر جذب شوند. باید بردبار بود و دید آرامش و رضایت فعلی به خرسندی هواداران در پایان فصل منجر خواهد شد یا باز قرار است شاهد جنگ و جدل‌های درونی در این باشگاه باشیم.
