منم، قاتل مشاهیر!

دنياي اقتصاد : در شبی که همه هواداران پورتو در پرتغال بابت شکست سنگین تیم‌شان به‌شدت غمگین و مایوس بودند، احتمالا فقط مخاطبان ایرانی این تیم احساس شور و شعف می‌کردند. راستش برای خیلی از ما آن پنج گلی که پورتو در خانه از لیورپول خورد اهمیت چندانی نداشت. مهم، فقط گلی بود که انتظار می‌کشیدیم مهدی بزند و سرانجام هم زد. ستاره خط حمله تیم ملی کشورمان، با همان خونسردی ذاتی و عجیب و غریبش باز هم قاتل یک تیم بزرگ لقب گرفت. این‌بار او در شرایطی که تیمش با سه گل عقب افتاده بود، در دقیقه ۷۵ با یک ضربه سر شیرجه‌ای بسیار زیبا دروازه لک‌لک‌ها را گشود تا یک نام بزرگ دیگر را هم به فهرست قربانیانش اضافه کرده باشد. اگر چه یاران طارمی قدرشناس نبودند و در ۱۵ دقیقه پایانی بازی به جای کاستن از فاصله، دو گل دیگر دریافت کردند، اما این ربطی به درخشش ستاره ایرانی نداشت؛ بازیکنی که دروازه لیورپول را بعد از چلسی و یوونتوس می‌گشود.

مهدی اگر بدشانس نبود و گلش به اتلتیکو مادرید از سوی کمک‌داور ویدئویی مردود نمی‌شد، امروز با چهار گل زده عنوان بهترین گلزن ایرانی تاریخ لیگ قهرمانان اروپا را در اختیار داشت. با این همه اما راه هنوز برای او باز است. داستان طارمی همچنان ادامه دارد و اگر بدشانسی بزرگی گریبان او را نگیرد، از این گل‌ها بیشتر و بیشتر خواهد زد. تازه دو هفته از آغاز فصل جدید لیگ قهرمانان اروپا گذشته و اگرچه پورتو در گروه وحشتناکش کنار لیورپول، میلان و اتلتیکو‌مادرید شانس چندانی برای صعود ندارد، اما هنوز چهار بازی دیگر برابر بزرگان اروپا باقی مانده و این بهترین فرصت است تا مهاجم بوشهری آمار درخشانش را بهبود ببخشد. در ضمن گشودن دروازه لیورپول، حکم چهارمین گل زده مهدی در سومین بازی پیاپی پورتو را هم داشت. موتور او حالا بدجوری روشن شده و باز قرار است هر هفته یک سورپرایز جدید برای‌مان داشته باشد.

شاید امروز بیراه نباشد اگر به مهدی طارمی لقب «قاتل مشاهیر» را بدهیم. او متخصص گشودن دروازه سرشناس‌ترین تیم‌های اروپایی شده است و این مساله غیر از لذت مخاطبان و هواداران فوتبال ایرانی، یک نکته دیگر را به وضوح آشکار می‌کند؛ اینکه جای مهدی در یک تیم بزرگ‌تر است. بدون هیچ تعارف و اغراقی، این فصل باید فصل آخر حضور طارمی در پورتو باشد. او به وضوح یک سر و گردن از تیم پرتغالی بالاتر است و وقتی آدم به عملکرد خیلی از مهاجمان تیم‌های بزرگ اروپایی نگاه می‌کند، در‌می‌یابد که طارمی چیزی از آنها کم ندارد. در مثل مناقشه نیست؛ اما آیا واقعا فکر می‌کنید مهدی از بعضی مهاجمان بارسلونا همچون لوک دی‌یونگ یا مارتین بریت‌ویت ضعیف‌تر است؟ خیلی مواقع ارتباطات قوی باعث بهبود جایگاه بازیکنان می‌شود و شاید برای یک فوتبالیست ایرانی پیشروی در این سیستم کار دشواری باشد، اما مهدی طارمی آن‌قدر توانایی دارد که در ۲۸ سالگی چشم یک باشگاه مطرح اروپایی را بگیرد. منتظر حضور او در جایگاهی بزرگ‌تر و متناسب‌تر هستیم.