باز هم بدآموزی در تلویزیون
به عنوان مثال در خلال بازی با هنگ‌کنگ، او بارها به شکلی اغراق‌شده به تمجید از سعید عزت‌اللهی پرداخت که واقعا فلسفه‌اش مشخص نبود. خیابانی نیمه اول مسابقه بدون دلیل منطقی به تمجید از دروازه‌بان حریف مشغول شد و عملکرد او را «عالی» توصیف کرد، آن هم در حالی که گلر هنگ‌کنگ روی تنها ضربه داخل چارچوب ایران به خاطر اشتباه فاحش خودش گل خورده بود و اصلا مهار خاصی نداشت. نیمه دوم اما خیابانی تغییر رویه داد و به انتقاد از دروازه‌بان «دو ضرب‌گیر» حریف پرداخت. این همه اعوجاج و سردرگمی در گزارش یک مسابقه فوتبال طبیعتا برای مخاطب قابل تحمل نیست. اتفاق بدتر اما در دقایق پایانی مسابقه رخ داد؛ زمانی که خیابانی بحرین را کشوری کوچولو و به تعبیر خودش «پونزی» خطاب کرد. این جمله هم در فضای مجازی بازتاب بسیار زیادی داشت. بحرین حدود نیم‌قرن پیش از ایران جدا شد. شاید ما با آنها مشکلاتی داشته باشیم و چه بسا در خیلی از موارد هم حق با ما باشد، اما استفاده از این ادبیات روی آنتن یک رسانه رسمی و دولتی به هیچ‌وجه قابل تایید نیست. بارها و بارها نوشته‌ایم و گفته‌ایم که ذات ورزش، نزدیک کردن آدم‌ها به هم است. وقتی گزارشگر باسابقه ما روی آنتن به این شکل حرف می‌زند، چرا نباید انتظار داشته باشیم ادمین صفحه رسمی فلان باشگاه، یک مسابقه آسیایی را با جنگ و لشکرکشی مقایسه کند و جریمه ۴۰۰ میلیون تومانی روی دست تیم بگذارد؟ با چنین رفتارهایی در رسانه‌های رسمی، نباید هم از هواداران کم‌سال و هیجانی انتظار داشت درست و اصولی عمل کنند.
