عجیب نبود که بعد از چنین عملکردی، طارمی بار دیگر به سوژه اصلی رسانه‌های ورزشی پرتغال تبدیل شود. بعد از مسابقه از او سوال شده آیا این بهترین بازی‌اش با پیراهن پورتو بود؟ طارمی هم تلویحا موضوع را تایید کرده است. مهدی فصل گذشته به عنوان بازیکن ریوآوه به طور مشترک با دو نفر دیگر بهترین گلزن لیگ پرتغال شد. مهاجم بوشهری پارسال ۱۸ گل به ثمر رساند و شاید اگر فصل جدید را با نیمکت‌نشینی آغاز نمی‌کرد، در پورتو هم حداقل به همین حد نصاب می‌رسید. پیشرفت چشمگیر مهدی اما در بخش ارسال پاس گل است. او فصل گذشته مجموعا دو پاس گل در ریوآوه داد، اما تا اینجای فصل با پیراهن پورتو ۹ پاس گل داده و در صدر جدول برترین پاسورهای مسابقات ایستاده است. همه اینها در حالی است که طارمی با دریافت تنها یک کارت زرد و یک کارت قرمز، از نظر اخلاقی هم فصل موفقی را پشت سر گذاشته است. کنار هم قرار دادن این مسائل نشان می‌دهد مهاجم ایرانی به معنای واقعی کلمه در مسیر پیشرفت و بلوغ حرفه‌ای گام برداشته است.

نمایش طارمی در دو سالی که راهی اروپا شده خارج از حد تصور بوده است. این بازیکن هم از نظر حرفه‌ای و هم از نظر رفتاری به مرز پختگی و بلوغ رسیده و می‌تواند سال‌های بیشتری در همین سطح باقی بماند. در حال حاضر اما آنچه برای فوتبال ایران اهمیت کلیدی دارد، تکرار درخشش طارمی در میادین ملی است. تیم کشورمان به زودی برای برگزاری چهار مسابقه باقی‌مانده از مرحله اول مقدماتی جام‌جهانی راهی منامه بحرین خواهد شد و از صمیم قلب امیدواریم طارمی همین درخشش را آنجا هم تکرار کند. مخصوصا در دو بازی سرنوشت‌ساز برابر بحرین و عراق، ما به همین مهاجم شش‌دانگ، فرصت‌طلب و بی‌رحم نیاز داریم. چه بسا یکی از همین گل‌ها یا پاس گل‌ها در آن دو مسابقه، سرنوشت گروه را به هم بریزد و تیم ما را از مخمصه‌ای که در آن گرفتار شده نجات بدهد. انعکاس خبر درخشش لژیونرها در مسابقات باشگاهی خیلی شیرین است، اما پوشش خبری موفقیت آنها در بازی‌های ملی صد برابر دلچسب‌تر خواهد بود. ما منتظریم رفقا.

 

اخبار مرتبط