راز فریادهای فرهاد

به هر حال استقلال در گروه سخت و پیچیده‌ای قرار گرفته بود و صعود از این گروه ارزشمند است. کافی است به یاد بیاوریم الدحیل به عنوان گران‌ترین تیم قطر در همین گروه حاضر بود و موفق به صعود نشد. ترانسفرمارکت ارزش الدحیل را ۳۲ میلیون یورو تخمین می‌زند؛ یعنی چیزی حدود سه برابر استقلال. الاهلی عربستان هم به عنوان میزبان مسابقات این گروه از راهیابی به یک‌هشتم نهایی باز ماند. به این ترتیب ارزش‌های کار استقلال روشن می‌شود و می‌توان به فلسفه شادی مجیدی پی برد. این اما همه داستان نیست.

 فرهاد برای خودش در مربیگری اهداف جدی و مهمی دارد. او «مطمئن» است که می‌تواند استقلال را قهرمان آسیا کند. فصل گذشته زمانی که مجیدی بعد از کشمکش با احمد سعادتمند، مدیرعامل وقت باشگاه ناچار به ترک استقلال شد، مصاحبه کرد و صراحتا گفت اگر سر کارش باقی می‌ماند، می‌توانست استقلال را به جای پرسپولیس راهی فینال لیگ قهرمانان کند. امسال هم بعد از دو پیروزی پرگل مرحله گروهی برابر الاهلی و الشرطه، فرهاد همین مساله را در یکی از نشست‌های خبری‌اش تکرار کرد. بعد از آن شرایط در سه مسابقه بعدی پیچیده شد و استقلال به سختی جواز حضور در مرحله یک‌هشتم نهایی را به دست آورد. با این حال مجیدی از حرفش دست نکشید و پس از دیدار با الشرطه در شرایطی که وریا غفوری به عنوان کاپیتان تیم در کنارش نشسته بود به خبرنگاران گفت: «من تنها بازیکن ایرانی هستم که جام قهرمانی لیگ قهرمانان را لمس کرده‌ام، اما مطمئن هستم در پایان فصل این اتفاق برای وریا هم رخ می‌دهد و او این جام را بالای سر خواهد برد.»

باید بردبار بود و دید پایان ماجراجویی‌های فرهاد در مربیگری چه خواهد بود. فعلا او به لیگ برگشته و اینجا هم باید برای قهرمانی و سهمیه بجنگد؛ مخصوصا که فراز کمالوند هم رفته و تردیدهایی در مورد ادامه موفقیت‌های فرهاد به وجود آمده است. آیا در هفته منتهی به دربی تهران، باز هم چنین قاب‌هایی از فرهاد خواهیم دید؟