چرا پرسپولیس اینجاست؟

کاپیتان پرسپولیس بدون‌تردید یکی از بهترین مدافعان تاریخ فوتبال ایران است. از نظر فنی، شکی نیست که بود و نبود او تفاوتی معنادار در عملکرد تدافعی تیم‌هایش به‌وجود می‌آورد. برانکو ایوانکوویچ به دلایلی که هرگز مشخص نشد، در لیگ پانزدهم نپذیرفت با حسینی همکاری کند و این بازیکن راهی نفت تهران شد. پرسپولیس آن سال یکی از بهترین و باکیفیت‌ترین تیم‌هایش را داشت، اما نهایتا با دریافت ۳۴گل در ۳۰ بازی و صرفا به‌خاطر تفاضل گل بدتر نسبت به استقلال‌خوزستان قهرمانی را از دست داد. از آغاز لیگ شانزدهم جلال حسینی به پرسپولیس برگشت و قهرمانی‌های این تیم هم شروع شد. در چهار فصل گذشته که سرخپوشان فاتح جام شده‌اند، این تیم به ترتیب ۱۴، ۱۵، ۱۴ و ۱۷ گل خورده‌است. امسال هم که پرسپولیس قهرمان نیم‌فصل اول شد، در کل دور رفت تنها ۸ گل دریافت کرده و صاحب بهترین خط دفاعی لیگ برتر است. بیایید به لیگ سیزدهم و دوره اول حضور حسینی در پرسپولیس برگردیم.

سرخپوشان آن سال هم فقط به خاطر دو امتیاز کمتر، قهرمانی را به فولاد واگذار کردند. پرسپولیس در ۲۹ مسابقه فصل با حضور حسینی تنها ۱۳ گل دریافت کرد، اما مصدومیت جلال در بازی ماقبل پایانی برابر راه‌آهن باعث شد سرخپوشان در همین یک بازی دو گل بخورند و با تساوی ۲ بر ۲ جام را از کف بدهند.

آمار و ارقام همه‌چیز را به وضوح در مورد حسینی نشان می‌دهد، اما تمام فواید حضور او در یک تیم منحصر به همین کیفیت فنی نیست. حسینی نقش یک کاپیتان و رهبر واقعی را برای تیمش بازی می‌کند. او به‌شدت تمرین می‌کند، مطلقا حاشیه ندارد، هرگز از موفقیت سیر نمی‌شود و هیچ‌گاه به تصمیمات کادرفنی معترض نیست. حسینی پارسال به تناوب روی نیمکت نشست و اعتراضی نداشت. او حتی سابقه تعویض بین دو نیمه یا به زمین رفتن به عنوان تعویض اتلاف‌وقت را هم داشت، اما شکایتی نکرد. حسینی خودش را وقف تیم کرده و به همین دلیل هم حرفش در رختکن خریدار دارد. معروف است حتی در برخی مسابقاتی که تیم جلو افتاده، اما خوب بازی نکرده هم جلال حسینی بین دو نیمه به بازیکنان تلنگر می‌زند. او با هشت عنوان قهرمانی، پرافتخارترین بازیکن تاریخ لیگ برتر است، اما بعد از هر برد تنها به تمرین روز بعد می‌اندیشد. اگر پرسپولیس اینجاست، بخش زیادی از آن به‌خاطر حضور موثر و کلیدی یک فرمانده واقعی به اسم جلال حسینی است.

پرسپولیس در این سال‌ها ستاره‌های زیادی را از دست داده است. یکی از آنها به اسم مهدی طارمی همین حالا تیتر اول مطبوعات ورزشی پرتغال است. صادق محرمی، رامین رضاییان، علیرضا بیرانوند، محسن مسلمان، سروش رفیعی، شجاع خلیل‌زاده و خیلی‌های دیگر هم بوده‌اند. جای خالی آنها کم و بیش پر شده و موفقیت‌های داخلی و بین‌المللی تیم تداوم یافته است؛ اما اگر قرار باشد جدایی یا بازنشستگی یک بازیکن به معنای واقعی کلمه به «بحران» تعبیر شود، او جلال حسینی است؛ کاپیتان تقریبا ۴۰ساله‌ای که صرفا نقش فنی در تیم ندارد، بلکه عامل حذف حواشی و موتور پیش‌برنده گروه است. فعلا که جلال با سبک زندگی خاصش نشان می‌دهد حداقل یک فصل دیگر قادر به بازی در همین سطح هست، تا بعد ببینیم چه پیش می‌آید.