برزخ عجب نزدیک بود

سکانس اول به نمایش ضعیف آبی‌پوشان مربوط می‌شود. بدون تعارف استقلال در این بازی کار خاصی انجام نداد و طرح و برنامه مشخصی برای رسیدن به دروازه حریف نداشت. برای تیمی که ادعای قهرمانی دارد، چنین فوتبالی دلگرم‌کننده نیست. صد البته نه با نمایش خوب هفته اول می‌شد برنامه‌های فنی استقلال را صددرصد تایید کرد و نه با این عملکرد ضعیف باید همه چیز را زیر سوال برد. فکری برای ساختن تیمش نیاز به زمان دارد و این فرصت باید به دور از قضاوت‌های شتاب‌زده به او داده شود.

سکانس دوم از ماجراهای تلخ اهواز اما مربوط به جدل عجیب محمود فکری با شیخ دیاباته می‌شد. عکس‌هایی که بعد از بازی منتشر شده نشان می‌دهد سرمربی استقلال در جریان تعویض دیرهنگام دیاباته با او مجادله کرده؛ واقعه‌ای که البته از دید دوربین‌های تلویزیونی دور مانده است. شیخ در استقلال بازیکن موثری است که فعلا در دو هفته اول به بهانه ناآمادگی فیکس نبوده؛ اما اگر قرار باشد او با کادرفنی زاویه پیدا کند، کار سخت می‌شود. دیاباته بازیکن بدقلقی نیست و تیم مفصل فکری و دستیارانش باید موضوع را زودتر مدیریت کنند. از قرار معلوم داستان این درگیری آن است که با وجود حضور دیاباته در کنار زمین، در یک مرحله تعویض او منتفی می‌شود و این بازیکن برای تعویض کفش به رختکن می‌رود. در نتیجه وقتی فکری تصمیم قطعی‌اش را برای فرستادن او به زمین می‌گیرد، شیخ حضور نداشته و این تعویض چند دقیقه عقب می‌افتد.

سکانس سوم و پایانی هم مربوط به الفاظ رکیک و عجیبی می‌شد که سرمربی استقلال در پایان بازی با فولاد علیه سرمربی تیم حریف به زبان آورد. یک ویدئوی ۱۲ ثانیه‌ای با این محوریت به شدت پربازدید شده و شکایت باشگاه فولاد به کمیته اخلاق را هم در پی آورده است. قطعا فکری زیر فشار چنین حرف‌هایی زده، اما او به‌عنوان سرمربی استقلال باید خیلی خویشتندارتر از این حرف‌ها باشد. دیروز کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال از احضار فکری خبر داد و احتمال محرومیت او کم نیست. به هر حال دست‌کم تجارب این چند هفته نشان می‌دهد در استقلال و پرسپولیس تک‌تک کلماتی که مدیران و مربیان به زبان می‌آورند قابلیت ضبط و پخش دارد. بعد از رسول‌پناه و سعادتمند، حالا فکری هم قربانی فایل‌های صوتی و تصویری شده است.