۵۰ هزار دلار؛ پولی که ما هرگز نمی‌گیریم!
خب البته ۵۰ هزار دلار پول چندان زیادی نیست اما اصل مطلب اینجاست که حتی یک باشگاه معمولی در کرواسی هم بازیکن سکونشین خود را رایگان از دست نمی‌دهد. تقریبا همه باشگاه‌های حرفه‌ای در این قبیل موارد پول رضایتنامه می‌گیرند و این جزو اصول کار است؛ همان‌طور که المپیک دونتسک در اوکراین در واکنش به تقاضای پرسپولیس برای جذب شهاب زاهدی، درخواست ۵۰۰ هزار دلار بابت رضایتنامه کرد. کورتریک بلژیک هم محمد نادری را به‌عنوان بازیکن آزاد جذب کرد، دو دوره به پرسپولیس قرض داد و نهایتا در ازای ۲۰۰هزار دلار به استقلال فروخت. این یعنی آنها بازیکن ما را از خودمان خریدند، به خودمان قرض دادند و کمی گران‌تر به خودمان فروختند! در ایران اما کسی به یاد ندارد یک باشگاه از رهگذر ترانسفر یک بازیکن خارجی حتی یک دلار پول رضایتنامه گرفته باشد. مثلا اوساگونا، خرید ناموفق پارسال پرسپولیس یک هفته بعد از فسخ قراردادش به الشرطه عراق پیوست. آیا واقعا ممکن نبود مبلغی، حتی همین ۵۰ هزار دلار از ناحیه این انتقال نصیب پرسپولیس شود؟ جونیور، خرید فاجعه‌بار سرخپوشان دوسوم پولش را از این باشگاه گرفت و بعد به‌عنوان بازیکن آزاد راهی تیمی به اسم «اتلتیک گویانینس» در سری A برزیل شد. راستی کجاست مدیریت؟
