نگاهی متفاوت به سرمربیان حاضر در لیگ بیستم
تئوریسین‌ها در میدان
* فهرست سرمربیان لیگ بیستم؛ تیم‌های لیگ برتری فصل بیستم را با این نفرات روی نیمکت آغاز خواهند کرد؛ پرسپولیس (یحیی گل‌محمدی)، استقلال (محمود فکری)، سپاهان (محرم نویدکیا)، تراکتور (علیرضا منصوریان)، نفت‌آبادان (سیروس پورموسوی)، نفت‌مسجدسلیمان (مجتبی حسینی)، مس رفسنجان (محمد ربیعی)، ذوب‌آهن (رحمان رضایی)، سایپا (ابراهیم صادقی)، پیکان (عبدالله ویسی)، ماشین‌سازی تبریز (وحید بیاتلو)، گل‌گهر سیرجان (امیر قلعه‌نویی)، نساجی قائم‌شهر (وحید فاضلی)، فولاد (جواد نکونام)، شهرخودرو (مهدی رحمتی)، آلومینیوم اراک (رسول خطیبی).
* اولویت با استقلالی‌ها؛ از بین سرمربیان حاضر در لیگ بیستم، ۶ مربی سابقه بازی در استقلال را دارند. امیر قلعه‌نویی، مهدی رحمتی، رسول خطیبی، جواد نکونام، علیرضا منصوریان و محمود فکری ۶ نفری هستند که به‌عنوان پیشکسوتان استقلال هدایت تیم‌های مختلف را به‌دست گرفته‌اند. این موضوع نشان می‌دهد استقلال در زمینه تربیت مربی عملکرد جالب‌توجهی داشته است. از بین این مربیان، دو نفر هم سابقه حضور در پرسپولیس را دارند؛ یحیی گل‌محمدی و رحمان رضایی. ابراهیم صادقی هم دوره بسیار کوتاهی برای تیم بزرگسالان پرسپولیس بازی کرده است. اگر علی دایی اجازه کار داشت یا مهدی تارتار بعد از فصل موفقی که پشت‌سر گذاشت خانه‌نشین نمی‌شد، می‌توانستیم شاهد حضور مربیان پرسپولیسی پرتعدادتری در لیگ بیستم باشیم.
* شغل آینده هافبک‌ها؛ از نظر پست بازی، برخی عقیده دارند مستعدترین نفرات برای مربی‌شدن، هافبک‌ها هستند؛ مردان میانه میدان که بار خلاقیت تیم را به دوش می‌کشند، در تمام نود دقیقه باید بالاترین آگاهی محیطی را داشته باشند و دائما حواس‌شان به همه‌چیز باشد. زین‌الدین زیدان یکی از بزرگ‌ترین هافبک‌های جهان بود که این سال‌ها عملکرد خوبی در رئال‌مادرید داشته است. پپ گواردیولا هم بیشتر دوران بازی‌اش را در پست هافبک دفاعی پشت‌سر گذاشت. در لیگ بیستم ایران هم مربیانی که در دوران بازی هافبک بودند، صاحب اکثریت نیمکت‌ها هستند. منصوریان، نکونام و نویدکیا سه هافبک بسیار خوب بودند. ابراهیم صادقی سایپا را هم از قلم نیندازیم. حتی خود محمود فکری که بیشتر به‌عنوان مدافع شناخته می‌شود، سال‌ها هافبک دفاعی استقلال بوده است؛ بنابراین کنترل لیگ بیستم دست هافبک‌هاست و بعد مدافعان؛ مردانی مثل یحیی گل‌محمدی و رحمان رضایی یا حتی مهدی رحمتی که گلر بوده است. از بین عناصر تهاجمی شناخته‌شده، تنها رسول خطیبی امسال در لیگ برتر تیم دارد.
* بدون شورت ورزشی؛ چنانکه در مقدمه هم گفتیم، به تدریج اقبال از تئوریسین‌ها در فوتبال ایران بیشتر و بیشتر می‌شود. مجتبی حسینی اگرچه سابقه بازی در تیم‌هایی مثل ذوب‌آهن و نساجی را در کارنامه دارد، اما فوتبالیست چندان شناخته‌شده‌ای نبوده است. وحید فاضلی، دستیار محمود فکری هم که بعد از او سرمربی نساجی شد همین شرایط را دارد. سیروس پورموسوی را هم نباید فراموش کنیم. محمد ربیعی و وحید بیاتلو نیز بدون سابقه بازی شانس مربیگری در لیگ برتر را پیدا کردند. از این گروه هومن افاضلی هم با وجود حفظ سهمیه ماشین‌سازی در لیگ برتر، فعلا بیرون نشسته است. در مجموع اینکه مدیران فوتبال ایران به‌تدریج فهمیده‌اند که لازم نیست سرمربی تیم‌شان حتما عکس با شورت ورزشی داشته باشد، نکته امیدوارکننده‌ای به‌نظر می‌رسد!
