روزگار سپری‌شده آقای گزارشگر!
حالا دیگر گله از کیفیت پایین آقا جواد و اطلاعات بی‌ربط و سوخته‌ای که به مخاطبان می‌دهد تازگی چندانی ندارد؛ اما حتی سیل این انتقادات کهنه و دائمی هم مدیران تلویزیون را مجاب به تغییر رویه نمی‌کند. آنها که مزدک میرزایی را مفت از دست دادند و به عادل فردوسی‌پور هم میدان نمی‌دهند، حالا چند گزینه بیشتر ندارند؛ اینکه به فریادهای عباس قانع پناه ببرند یا «توی دروازه» گفتن‌های سرهنگ علیفر را به خورد مخاطب بدهند. برخی مسابقات مهم‌تر را محمدرضا احمدی گزارش می‌کند و در نهایت جناب خیابانی هم یک گوشه کار را می‌گیرد؛ کسی که در جریان بازی یکشنبه‌شب بارها در مورد ضرورت استفاده نیمکت‌نشینان دو تیم از ماسک سخن گفت و هنگام مهم‌ترین فرصت پیکان در این بازی، ترجیح داد در مورد کج بودن پرچم‌های کرنر نطق کند!
دوره خیابانی به وضوح گذشته و البته سازمان با وجود برگزاری مسابقه آقای گزارشگر، در یافتن چهره‌های جدید و جذاب برای این عرصه چندان موفق نبوده است. هنوز معلوم نیست چرا ۲۵ سال پیش در یک دوره کوتاه چند گزارشگر توانا مثل عادل و مزدک یا پیمان یوسفی و همین آقا جواد به تلویزیون اضافه شدند؛ اما حالا سیستم قادر به ترمیم این کادر نیست. با این اوصاف ظاهرا چاره‌ای نیست جز اینکه همچنان شنونده صدای گزارشگرانی باشیم که از عادی‌ترین مخاطبان هم چند گام عقب هستند. یکشنبه‌شب در حالی که بیننده‌های تلویزیونی آشکارا افکت صدای تماشاگر را می‌شنیدند، خود جواد خیابانی از این موضوع بی‌خبر بود و از سوت و کوری ورزشگاه گله می‌کرد! متاسفیم؛ اما آقای خیابانی حتی برای گزارش مسابقاتی با انبوه جمعیت حاضر در ورزشگاه هم مناسب نیست، چه برسد به دیداری که در استادیوم خالی برگزار می‌شود و نیاز بیشتری به حرارت و هیجان گزارشگر دارد.
