یوزهای بی‌رحم و فرصت‌طلب

دنیای اقتصاد : تیم‌ملی کشورمان با ثبت پیروزی درخشان ۳ بر صفر برابر چین به مرحله نیمه‌نهایی جام‌ملت‌های آسیا رسید؛ یعنی همان هدفی که کارلوس کی‌روش پیش از شروع تورنمنت برای تحقق آن ابراز امیدواری کرده بود. این مهم اما قاطع‌تر از چیزی که تصور می‌شد به دست آمد. ۱۲ گل زده، بدون گل خورده و کسب چهار پیروزی از پنج بازی اتفاقی نبود که بشود از قبل در موردش حدس و گمان زد. اگرچه قرعه نسبتا آسان و مسیر هموار نقش زیادی در موفقیت تیم‌ملی داشته، اما از یاد نبریم ما کلک خیلی از تیم‌های حریف را در همان نیمه اول کندیم. هم یمن، هم ویتنام و هم عمان نیمه اول را با نتایجی به رختکن رفتند که دیگر معلوم بود شانسی برای بازگشت ندارند. این قاعده شامل حال تیم‌ملی چین هم شد و حتی دو تعویض زودهنگام مارچلو لیپی هم نتوانست حریف شرقی را امیدوار به رختکن بفرستد. اگرچه چین هم مثل عمان خیلی زود یک غافلگیری بزرگ روی دروازه ما به وجود آورد و تنها هوشمندی رامین رضاییان، بیرانوند را از دریافت نخستین گلش در این تورنمنت نجات داد، اما در ادامه ملی‌پوشان ما توپ و میدان را در اختیار گرفتند و با درخشش زوج خط حمله، موقعیت‌های گلزنی زیادی به‌وجود آوردند. پنج‌شنبه، روز خوب سردار آزمون و مهدی طارمی بود و آنها به خوبی از انتقادات فرار کردند.

پرس شدید و استفاده از اشتباهات

تیم‌ملی برابر چین می‌توانست روی کارهای ترکیبی و تاکتیکی هم به گل برسد، مثل ضربه سر سردار آزمون که مدافع حریف آن را از دهانه دروازه برگرداند یا توپی که کنعانی‌زادگان برای طارمی فراهم کرد و او گل خالی را بیرون زد. با وجود این در نهایت هر سه گل تیم‌ملی روی اشتباهات فردی مدافعان ضعیف چین به دست آمد؛ اتفاقی که در دیدار با عمان هم گل اول ما را ساخته بود. طبعا این موضوع نمی‌تواند اتفاقی یا تصادفی باشد. حتما تیم‌ملی برای استفاده از اشتباهات بازیکنان حریف در شرایط زیر فشار برنامه دارد و با تکیه بر پرس فردی شدید رسیدن به این هدف را دنبال می‌کند. این موضوع در تیم کی‌روش سابقه دارد و معمولا یکی از مهاجمان به‌طور ویژه برای اعمال فشار روی مدافعان حریف انتخاب می‌شود. در دیدار با چین سردار آزمون به شکلی عالی این کار را انجام داد و دو گل نخست را ساخت، اما یادمان هست که قبلا رضا قوچان‌نژاد نیز برابر رقبایی همچون کره‌جنوبی یا قطر همین وظیفه را به نحو احسن انجام داده بود.

ژاپن، بدون طارمی

تیم کشورمان با عبور از چین حالا باید روز دوشنبه از ساعت ۱۷:۳۰ به وقت تهران در مرحله نیمه‌نهایی به مصاف ژاپن برود؛ بهترین تیم آسیایی در جام‌جهانی که البته جام‌ملت‌های متفاوتی را پشت‌سر می‌گذارد. ژاپنی‌ها بعد از پایان جام‌جهانی تغییرات وسیعی را در کادر فنی و بازیکنان‌شان به‌وجود آوردند و با تیمی نسبتا جوان به امارات آمدند. واضح است که آنها باز هم برای آینده طولانی‌تر برنامه دارند و این موضوع می‌تواند به سود جاه‌طلبی‌های تیم کشورمان در جام‌ملت‌ها باشد. ژاپن دو مسابقه حذفی قبلی‌اش را برابر عربستان و ویتنام به سختی و تنها با یک گل فاصله برده است. آنها مخصوصا در برابر عربستان مالکیت توپ زیر ۳۰ درصد را تجربه کردند که واقعا عجیب بود.

مجموعه این مسائل نشان می‌دهد در نیمه‌نهایی، ژاپنی دیگر و متفاوت از شناخت ما برابر تیم‌ملی کشورمان قرار می‌گیرد؛ آنچه در عین خوب بودن می‌تواند خطرناک هم باشد. مشکل اصلی تیم‌ملی برای این بازی شاید غیبت مهدی طارمی باشد؛ بازیکنی که با یک تکل کاملا غیرضروری در میانه‌های نیمه‌دوم بازی دو اخطاره شد و مفت و مسلم نیمه‌نهایی را از دست داد. همه می‌دانند که او بازیکن مورد علاقه کارلوس کی‌روش است و در اندیشه‌های تهاجمی این مربی نقش بسیار مهمی بازی می‌کند. بنابراین باید دید کارلوس با این خلأ چه می‌کند. البته تیم کشورمان بازیکنان خوب و آماده زیادی دارد و حتی دیدیم که در دیدار با چین هم غیبت وحید امیری محروم اصلا به چشم نیامد.