شب گل به خودی

تحلیل فنی

بازی در شرایطی آغاز شد که شفر ناچار شده بود به‌ دلیل غیبت مامه تیام آرایش عجیب و متفاوتی برای تیمش در نظر بگیرد. حضور چهار مدافع میانی و دو هافبک دفاعی بین ۱۱نفر اصلی استقلال کمی عجیب به‌نظر می‌رسید. با این وجود شفر تصمیم گرفته بود از زوج روزبه چشمی و مجید حسینی در مرکز خط دفاعی استفاده کند، پژمان منتظری را در پست عجیب دفاع راست به میدان بفرستد و آرمین سهرابیان را که این اواخر فقط در پست دفاع وسط برای استقلال بازی کرده بود، در سمت چپ این خط به بازی بگیرد؛ گو اینکه سهرابیان در سپاهان سابقه بازی به‌عنوان دفاع چپ را داشته است. در خط میانی هم فرشید باقری و امید ابراهیمی دو هافبک دفاعی استقلال را تشکیل داده بودند تا جباروف، داریوش شجاعیان، وریا غفوری و فرشید اسماعیلی تنها عناصر تهاجمی استقلال در این بازی لقب بگیرند. به‌طور کلی این یکی از عجیب‌ترین ترکیب‌هایی بود که شفر از زمان حضورش در استقلال کنار هم چیده است. عدم حضور خسرو حیدری و امید نورافکن در این مسابقه جالب بود. به‌نظر می‌رسد شفر که از بازی هوایی ذوب‌آهن بیمناک بود، تصمیم گرفته بود به جای این دو نیروی تخصصی از پژمان منتظری و آرمین سهرابیان استفاده کند تا روی هوا مغلوب تیم اصفهانی نشود، اما این تغییرات به سود استقلال تمام نشد. حتی امیر قلعه‌‎نویی هم بعد از بازی گفت تغییرات شفر بیشتر به نفع ذوب‌آهن تمام شده است. با همه اینها استقلال بازی را بهتر از حریف شروع کرد و شاید اگر درخشش رشید مظاهری نبود، آبی‌ها در همان نیمه اول تکلیف را یکسره می‌کردند. در نیمه دوم اما ورق برگشت. استقلال عقب نشست و ذوب‌آهن چند فرصت گلزنی به‌دست آورد. این بار این درخشش مهدی رحمتی بود که مانع از به ثمر رسیدن گل در این مسابقه شد. کاپیتان استقلال با چند مهار دیدنی نشان داد که حسین حسینی فصل بعد هم برای فیکس شدن در استقلال کار سختی خواهد داشت. با این وجود در دقیقه نود و در شرایطی که همه منتظر پایان مسابقه با نتیجه بدون گل بودند، هند ناشیانه روزبه چشمی در محوطه جریمه یک ضربه پنالتی تقدیم تیم میزبان کرد تا جورجی ولسیانی با یک ضربه دقیق دروازه را باز کند. حالا ذوب‌آهن بازی رفت را یک بر صفر برده و در خانه‌اش هم گل نخورده؛ بنابراین استقلال برای صعود از این مرحله در بازی سه‌شنبه هفته بعد حداقل باید دو گل بزند و حواسش باشد که گل هم نخورد. امسال این دومین بار است که شفر به قلعه‌نویی می‌بازد و نکته تلخ‌تر برای او این است که هر دو باخت در نیمه مربیان رقم خورده. در لیگ، استقلال نیمه نخست را برنده به رختکن رفت، اما در نیمه دوم دو گل دریافت کرد و باخت. در آسیا هم نیمه اول با نتیجه مساوی و البته برتری فنی استقلال همراه بود، اما در نیمه دوم همه چیز خراب شد.

حاشیه ناگوار

جدا از مسائل فنی اما، بازی ذوب‌آهن و استقلال یک حاشیه بسیار بد داشت؛ اینکه در اواخر نیمه دوم دو ترقه بزرگ، پرصدا و دودزا وسط زمین پرتاب شد و روند بازی را متوقف کرد. این ترقه‌ها که از جایگاه هواداران ذوب‌آهن پرتاب شد، داور بازی را هم حسابی ترساند و اصلا به نظر می‌رسد همین مساله باعث شد او وقت‌های تلف‌شده بازی را به اندازه کافی محاسبه نکند. پرتاب مواد محترقه به داخل زمین در شرایطی رخ می‌دهد که در یک سال گذشته هشدارهای بسیار زیادی در مورد جرائم سنگین کنفدراسیون فوتبال آسیا و فیفا برای این قبیل موارد داده شده بود. در این سال‌ها اتفاقات ساده‌تری مثل پرتاب بطری، انداختن نور لیزر و حتی سیگار کشیدن یک خبرنگار در تونل(!) جرائم یک تا پنج هزار دلاری را برای باشگاه‌های ایرانی به همراه آورده بود. این بار هم انتظار می‌رود ماجرای دو ترقه حسابی برای فوتبال ایران گران تمام شود. فراموش نکنید فدراسیون فوتبال ایران در این ماه‌ها بسیار تلاش کرده مساله بازی با نمایندگان عربستان در زمین بی‌طرف را حل و فصل کند، اما اتفاقاتی از قبیل آنچه در اصفهان رخ داد، به وضوح بهانه دست بدخواهان می‌دهد. واقعا عجیب است که یک نفر به خودش اجازه می‌دهد برای چند لحظه شادی، باشگاهش را با جریمه‌ای چندده میلیونی، محرومیت از حضور تماشاگران و بازی در زمین بی‌طرف مواجه کند؛ اتفاقاتی که مجموع آنها ممکن است صدها میلیون تومان ضرر به باشگاه‌های ایرانی بزند. همه اینها به خاطر یک صدا و کمی هیجان؛ آیا ارزشش را دارد؟