روزهای متفاوت پرسپولیس و استقلال در فوتبال ایران
فراز آبی، فرود سرخ
تیم برانکو و نشانه‌های نگران‌کننده
روی کاغذ تساوی برابر تیم سوم جدول رده‌بندی در خانه حریف نتیجه بدی نیست؛ به‌خصوص که پرسپولیس جلو هم بود و صرفا به خاطر اشتباه دروازه‌بانش در لحظات پایانی سه امتیاز را با یک امتیاز عوض کرد. با این وجود اخیرا نشانه‌های نگران‌کننده‌ای در نوع بازی پرسپولیس و نیز نتایجی که این تیم به دست می‌آورد به چشم می‌خورد که نمی‌توان بی‌تفاوت از کنارشان عبور کرد. پرسپولیس در سه مسابقه اخیرش سه بار گل اول بازی را زده و هر سه بار گل مساوی را خورده است. آنها البته بادران را به هر زحمتی که بود بردند، اما برابر نفت آبادان و فولاد متوقف شدند که اولی به خروج از جام حذفی و دومی به توقف در لیگ برتر منجر شد. این موضوع برای تیمی که پیش از این خیلی به ندرت گل می‌خورد اصلا جالب نیست. به علاوه پرسپولیس مدتی است که به وضوح طراوت گذشته را ندارد.
البته برانکو در نشست خبری بعد از بازی با فولاد سعی کرد با پیش کشیدن بحث غیبت وحید امیری و بلاتکلیفی احمد نوراللهی تا حدی شرایط تیمش را توجیه کند، اما بسیاری از منتقدان عقیده دارند او همین حالا هم از همه ظرفیت تیمش استفاده نمی‌کند. به‌عنوان مثال حتما لازم نیست بین محسن مسلمان و بشار رسن فقط یک نفر بازی کند. برانکو می‌تواند همان‌طور که فصل قبل از مسلمان و سروش رفیعی در کنار هم بازی می‌گرفت، امسال هم همین زوج را با حضور بشار به میدان بفرستد، اما اصرار او برای بازی با دو هافبک دفاعی و استفاده از محسن ربیع‌خواه این فرصت را از پرسپولیس گرفته است. در پیشانی خط حمله پرسپولیس نیز کم‌کم جای خالی مهدی طارمی حس می‌شود. اگرچه گادوین منشا در این بازی طلسمش را شکست و بعد از مدت‌ها گل زد، اما عدم همکاری بین او و علیپور کاملا توی ذوق می‌زد.
گویا علیپور بعد از رسیدن به صدر جدول گلزنان بیشتر از گذشته به گلزنی خودش فکر می‌کند و همین مساله باعث شده بود شاهد رد و بدل شدن پاس‌های کم‌تعداد بین دو مهاجم اصلی پرسپولیس باشیم. از همه اینها که بگذریم پرسپولیس تنها تیم لیگ برتری بود که عملا تعطیلات بین دو نیم‌فصل نداشت. فشردگی تقویم و بازی‌های هر چهار روز یک بار برانکو را کلافه کرده؛ به‌ویژه که در این بین بازی حذفی با نفت هم ۱۲۰ دقیقه‌ای شد و رمق پرسپولیس را گرفت. باید دید برانکو که استاد عبور دادن تیمش از بحران است و این موضوع را بعد از بازی با الهلال به خوبی نشان داد، این بار هم می‌تواند وضعیت را به شکل عادی برگرداند یا نه؟
تیم شفر و علائم حیات
هر روز که بیشتر از دوران حضور شفر در استقلال می‌گذرد، علائم کار او روی این تیم آشکارتر می‌شود. شفر حالا به‌طور کامل روی ترکیب و دارایی‌های تیمش مسلط شده و می‌تواند با تغییراتی که اعمال می‌کند به نتایج مورد نظر دست بیابد. استقلال در سه بازی آخرش جمعا ۱۰گل به ثمر رسانده و دروازه‌اش هم به روی رقبا بسته مانده است. این تیم در لیگ دو برد سه بر صفر و چهار بر صفر برابر سپاهان و نفت آبادان کسب کرده و در جام حذفی هم سه بر صفر ایرانجوان بوشهر را برده است. شاگردان شفر درحالی طی ۲۷۰ دقیقه ۱۰ گل به‌ثمر رسانده‌اند که این تیم در دوران علیرضا منصوریان به شدت مشکل گلزنی داشت. فقط به یاد بیاورید که منصوریان در پایان هفته هفتم در حالی استقلال را ترک کرد که این تیم روی پله آخر جدول رده‌بندی قرار داشت و تنها دو گل زده بود! به علاوه پیروزی برابر نفت آبادان اولین برد استقلال برابر تیم‌های نیمه بالای جدول در لیگ هفدهم بود.
به جز این آبی‌ها برای نخستین بار در لیگ امسال توانستند دو پیروزی پیاپی لیگی به دست بیاورند. استقلال با این برد به ۶ امتیازی پارس جنوبی جم روی پله دوم جدول رسید تا در روزهایی که شاید خیلی‌ها از این تیم قطع امید کرده بودند، با قدرت حداقل برای کسب سهمیه آسیایی خط و نشان بکشد. غیر از این، بازگشت درخشان محسن کریمی به میادین و نیز آمادگی بهنام برزای هم دیگر خبرهای خوش برای هواداران استقلال است. تیم شفر با روحیه بالا باید خودش را برای سه بازی بیرون از خانه پیاپی آماده کند؛ ابتدا با استقلال خوزستان در لیگ، سپس با نفت آبادان در حذفی (البته اگر به تعویق نیفتد) و نهایتا بازی با تراکتورسازی در سرمای زمستانی تبریز که جدی‌ترین محک مربی آلمانی بعد از اوج‌گیری تیمش خواهد بود.
ارسال نظر