سرخابی‌ها 13 برابر بیشتر از عراق و سوریه پول می‌دهند!

دنیای اقتصاد: هنوز تکلیف برگزاری یا عدم برگزاری دربی دوستانه در آلمان مشخص نیست. بعد از انبوهی از اخبار ضدونقیض، یکشنبه‌شب باشگاه پرسپولیس رسما اعلام کرد در این مسابقه حاضر نخواهد شد. با این وجود اسپانسر سرخابی‌ها که مسوول برگزاری دیدار است، کماکان اصرار دارد دو تیم پنج‌شنبه به سمت آلمان پرواز خواهند کرد. به هر جهت فعلا بهترین کار این است که این چند روز را هم منتظر بمانیم و ببینیم چه اتفاقی رخ خواهد داد؟ با همه اینها اما، حواشی این بازی یک نکته جالب و قابل تامل داشت. موضوع به هزینه‌ای مربوط می‌شود که باشگاه آرمینیا بیله‌فیلد برای برگزاری این بازی در ورزشگاه اختصاصی‌اش یعنی «شوکو آره‌نا» مطالبه کرده است.

برابر با اخباری که طی چند روز اخیر منتشر شده، باشگاه آلمانی برای میزبانی از بازی سرخابی‌ها ابتدا ۳۲۵ هزار یورو پول خواسته بود، اما باشگاه پرسپولیس، علی دایی که سابقه بازی در بیله‌فیلد را دارد واسطه قرار داد تا از مسوولان این تیم تخفیف بگیرد. نهایتا هم تلاش علی دایی موثر افتاد و این رقم به ۱۵۰ هزار یورو تقلیل پیدا کرد. به این ترتیب سرخابی‌ها اگر قرار باشد در این ورزشگاه به مصاف هم بروند، باید مبلغی حدود ۶۵۰ میلیون تومان بپردازند؛ پولی که اگر آشنایی علی دایی نبود، می‌توانست تا یک میلیارد و ۴۰۰ میلیون تومان هم افزایش بیابد. این میزبانی شامل برگزاری بازی دو تیم، برپایی یک جلسه تمرینی توسط بازیکنان دو باشگاه و نیز تامین اسباب و ابزار امنیتی، پزشکی، رفاهی و تدارکاتی مسابقه است. با این وجود قواعد میزبانی در کشور ما به کلی فرق می‌کند.

در حال حاضر دو باشگاه پرسپولیس و استقلال برای برگزاری هر بازی در ورزشگاه آزادی اجاره‌ای حدود ۶۵ میلیون تومان می‌پردازند؛ یعنی تقریبا ۱۵ هزار یورو که حتی قابل مقایسه با هزینه میزبانی شوکو آره‌نا نیست. با این وجود در مورد آزادی به دلایل متعدد می‌توان اغماض کرد؛ چراکه یک ورزشگاه ملی است و دو باشگاه دولتی پرسپولیس و استقلال هم جنبه ملی دارند. مثال بعدی اما تفاوت عمیقی را نشان می‌دهد. با توجه به مشکلاتی که سوریه و عراق در کشورهای‌شان دارند، چند سالی هست که میزبانی‌های بین‌المللی این دو کشور در ایران برگزار می‌شود. در همین راستا اغلب ورزشگاه دستگردی تهران میزبانی از مسابقات این دو تیم با رقبا را بر عهده داشته است. جالب است بدانید بر اساس آخرین اخباری که در این مورد منتشر شده، عراق و سوریه برای هر جلسه تمرین یا بازی در ورزشگاه دستگردی چیزی بین ۳۰ تا ۴۰ میلیون تومان می‌پردازند.

این یعنی اگر آنها برای هر بازی هزینه یک جلسه تمرین خودشان، یک جلسه تمرین تیم حریف و البته برگزاری خود مسابقه را بپردازند، سر و ته کار با ۱۰۰ تا ۱۲۰ میلیون تومان جمع خواهد شد؛ یعنی چیزی حدود ۲۵ هزار یورو! واضح است که در ایران هم تامین امنیت و تدارکات رفاهی بازی بر عهده ماست، اما به نسبت باشگاه آرمینیا بیله‌فیلد آلمان ما در مجموع بین ۶ تا ۱۳ برابر کمتر از مستاجران‌مان پول می‌گیریم! یعنی اگر آلمانی‌ها با دایی طرف نبودند و همان ۳۲۵ هزار یورو را مطالبه می‌کردند، هزینه برگزاری یک بازی خارجی در ورزشگاه کوچک شوکو آره‌نا ۱۳ برابر گران‎‌تر از هزینه برگزاری یک بازی خارجی در ورزشگاه دستگردی از کار در می‌آمد. تفاوت‌های کیفی دو ورزشگاه سر جای خودش قابل بحث است، اما واقعا این موضوع باید چنین فاصله فاحشی به وجود بیاورد؟ جالب است بدانید اواخر سال ۹۴ کارلوس کی‌روش کیفیت زمین چمن دستگردی را پسندید و خواهان برگزاری تمرینات تیم ملی در این ورزشگاه شد، اما چون این زمین در همان تاریخ‌ها در ازای ۳۰ تا ۳۵ میلیون تومان برای عراقی‌ها رزرو شده بود، تیم ملی ایران نتوانست آنجا تمرین کند. جالب است؛ نه؟