سلفی با مغضوبین!

دنیای اقتصاد- رسول بهروش: بازی دیروز پرسپولیس و ذوب‌آهن در حالی در ورزشگاه آزادی تهران برگزار شد که این دیدار از جهاتی یکی از عجیب‌ترین مسابقات سرخپوشان در دو دهه گذشته به شمار می‌رود. پرسپولیس برای این بازی حتی یک جلسه تمرینی هم برگزار نکرد و سرخپوشان بدون برگزاری اردوی شبانه در هتل، تنها ساعتی پیش از شروع مسابقه دور هم جمع شدند و ناهار مشترکی خوردند! گرچه تا به حال اعتصاب‌های یک روزه و دو روزه در پرسپولیس مسبوق به سابقه بوده، اما به طول انجامیدن تحریم تمرینات به مدت سه روز، یک رکورد منفی برای این باشگاه به شمار می‌آید. گویا شایعه تغییرات مدیریتی در پرسپولیس بازیکنان این تیم را نگران کرده و باعث شده آنها پیش از پایان فصل به‌دنبال دریافت باقیمانده قراردادشان و نیز پاداش قهرمانی باشند. در نقطه مقابل اما علی‌اکبر طاهری، سرپرست باشگاه تاکید می‌کند این فصل هیچ تیمی به اندازه پرسپولیس به بازیکنانش پول نقد نداده است. قهر اخیر شاگردان برانکو چنان برای مدیران باشگاه ناگوار و آزاردهنده بود که گفته می‌شود آنها قصد دارند به زودی میزان دقیق دریافتی هر بازیکن را به مردم اعلام کنند. گویا کمترین نسبت دریافتی بازیکنان پرسپولیس بین ۷۰ تا ۸۰درصد بوده که در صورت صحت داشتن این موضوع، اعتصاب بازیکنان چندان قابل قبول نیست.

همان‌طور که انتظار می‌رفت، رفتار لجوجانه بازیکنان پرسپولیس به‌خصوص در آستانه بازی حیاتی برابر الوحده امارات بازتاب خوبی بین هواداران نداشته است. حتی کانون هواداران پرسپولیس هم برای بازی دیروز، تشویق هیچ بازیکنی را مدنظر قرار نداد تا شاید به این ترتیب صدای اعتراض مردم به گوش ستاره‌ها برسد. آنها اعتقاد دارند به‌ویژه در این فصل که کل خرج باشگاه به صورت مستقیم و غیرمستقیم از جیب هواداران تامین می‌شود، چنین رفتاری از سوی بازیکنان تیم قابل قبول نیست. با وجود همه این تفاسیر اما، ظهر دیروز وقتی پای پرسپولیسی‌ها برای ناهارخوران به هتل المپیک باز شد، در کمال تعجب شاهد ثبت تصاویر متعددی از اشتیاق برخی هواداران برای عکس انداختن با بازیکنان بودیم! اصلا انگار نه انگار که حادثه‌ای به بزرگی طولانی‌ترین اعتصاب تاریخ باشگاه رخ داده و همین بازیکنان، کسانی هستند که شهد شیرین قهرمانی پس از یک دهه انتظار را به تلخی کشانده‌اند. تشکیل صف و حلقه‌های چند نفره دور بازیکنان طوری بود که انگار اوضاع مثل همیشه است و آنها از قهرمانان محبوب‌شان استقبال می‌کنند؛ اما آیا واقعا اگر این اتفاق در کشوری اروپایی با فوتبالی حرفه‌ای رخ می‌داد، باز رفتار مردم به همین شکل بود؟

این مساله شاید نیاز به واکاوی علمی، اجتماعی و روانشناختی داشته باشد، اما این‌طور به نظر می‌رسد که بخش قابل‌توجهی از مردم کشورمان عطش عجیب و غیرقابل مهاری برای همنشینی با ستاره‌های سرشناس دارند و تحت هر شرایطی از این مراوده لذت می‌برند، حتی اگر فقط برای یک یا دو ثانیه طول بکشد و تنها یک کادر عکس از آن به یادگار بماند! به سایر شئون و عرصه‌ها کاری نداریم، اما یقین داشته باشید حداقل فوتبال حرفه‌ای سازوکار دیگری دارد و محال است که یک هوادار مدرن بازیکنی را که بدون هیچ توضیحی به او دهان‌کجی کرده، صمیمانه در آغوش بکشد. برخلاف ستاره‌های فوتبال که برای وصول ریال به ریال پول‌شان به شکلی غریب و بی‌نظیر با هم متحد می‌شوند و همه کدورت‌های گذشته را کنار می‌ریزند، بدبختانه هوادار فوتبال در ایران نگاه متفاوتی به ماجرا دارد و فقط ساز خودش را کوک می‌کند. اینها حلقه‌های مفقوده «فرهنگ هواداری» در ایران است که اجازه نمی‌دهد مردم ما با همه عشق و علاقه حیرت‌انگیزشان به فوتبال بتوانند حق و حقوق‌شان را به‌طور کامل بگیرند. انگار دست خودمان نیست؛ آدم معروف که می‌بینیم، پاهایمان شل می‌شود!