راز ققنوس سرخ

دنیای اقتصاد-رسول بهروش: همان‌طور که انتظار می‌رفت سرانجام قطار قهرمانی پرسپولیس به مقصد رسید و این تیم با کسب پیروزی برابر ماشین‌سازی در تبریز توانست برای سومین بار فاتح مسابقات لیگ برتر باشگاه‌های کشور لقب بگیرد. وقتی آنها ۷ خرداد سال۸۱ با پیروزی برابر فجرسپاسی به‌عنوان قهرمان اولین دوره از رقابت‌های لیگ برتر باشگاه‌های کشور لقب گرفتند، شاید تصور می‌کردند دوران پرشکوه لیگ تخت جمشید و لیگ آزادگان در این تورنمنت هم تکرار شود و به دفعات بتوانند قهرمانی این مسابقات را جشن بگیرند. چنین اتفاقی اما هرگز رخ نداد.

شش سال طول کشید تا پرسپولیس بعد از اولین قهرمانی‌اش بتواند جام دوم را بالای سر ببرد. آنها روز ۲۸ اردیبهشت ۸۷ با کسب یک پیروزی دراماتیک و ثانیه آخری برابر سپاهان به دومین قهرمانی دست یافتند و از آن روز درست ۸سال دیگر طول کشید تا قهرمانی سوم به دست بیاید. پرسپولیسی‌ها در این مدت روزهای تلخ زیادی را پشت سر گذاشتند و طعنه و کنایه‌های فراوانی را از رقبا شنیدند، اما در نهایت در پی پیمودن یک مسیر درست و عاقلانه، به شکلی کاملا سزاوارانه لیگ شانزدهم را فتح کردند. روز شنبه ۲۶فروردین سال۹۶ برای پرسپولیسی‌ها به تاریخ پیوست؛ روزی که یکی از پرهوادارترین تیم‌های ایران و آسیا ققنوس‌وار از خاکسترش پر‌کشید و دوباره میلیون‌ها هوادارش در سراسر کشور را غرق در شادی کرد.

البته که خیلی پیش از این حرف‌ها می‌شد حدس زد پرسپولیس قهرمان لیگ شانزدهم است، اما آنها برای قطعی و رسمی کردن ماجرا ناچار به کسب پیروزی برابر ماشین‌سازی تبریز بودند و این کار را هم با زدن دو گل انجام دادند. اگرچه دو قهرمانی قبلی سرخ‌ها به‌واسطه رقم خوردن در آخرین مسابقه سر و شکل مهیج‌تری داشت، اما این قهرمانی مقتدرانه آخر هم خیلی خالی از درام نبود. پرسپولیس به‌ویژه در نیم‌فصل اول کورسی فشرده با تراکتورسازی داشت. جدل بین این دو تیم در پایان دور رفت و جابه‌جایی عالیشاه و نوراللهی با سروش رفیعی به اوج رسید، اما در نهایت این سرخپوشان تهرانی بودند که توانستند در خانه رقیب مستقیم‌شان جشن قهرمانی را بر پا کنند. به این ترتیب حالا پرسپولیس هم دوشادوش استقلال سه جامه در تعقیب سپاهانی قرار خواهد گرفت که با کسب پنج عنوان قهرمانی در تاریخ لیگ برتر برای خودش رکورددار است.

مدیران پرسپولیس برای رسیدن به این مهم تلاش کرده‌اند از همین حالا شرایط تیم‌شان را باثبات و رو به بهبود نگه دارند. آنها قرارداد بخش مهمی از بازیکنان تیم را پیش از رسیدن به فصل تابستان تمدید کرده‌اند و با وجود باقی ماندن یک فصل از قرارداد برانکو، زمزمه‌هایی در مورد توافق مشترک برای همکاری طولانی‌تر با این مربی به گوش می‌رسد. این پروسه، همه آن چیزی بود که باعث شد پرسپولیس در دو سال گذشته رشد کند و دوباره به دفاع از حیثیت خودش بپردازد. ثبات، بردباری و اعتماد؛ این سه ضلع مثلث موفقیت سرخ‌ها بود که از جانب مدیران، مربیان، بازیکنان و از همه مهم‌تر هواداران رعایت شد و بار سالم پرسپولیس را به مقصد رساند.

بیایید به چهار سال‌ونیم پیش برگردیم. روز ۲۹تیر۹۱ پرسپولیس در حالی اولین بازی لیگ دوازدهمش را در خانه نفت آبادان انجام داد که یکی از شگفت‌انگیزترین اتفاقات تاریخ فوتبال کشور در آن رخ داد؛ جایی که جلال حسینی تازه‌وارد در اولین بازی رسمی‌اش برای سرخ‌ها بازوبند کاپیتانی این تیم را به بازو بست! ماجرا این بود که آن روز بازیکنی با کسوت بیشتر از حسینی درارنج اصلی پرسپولیس دیده نمی‌شد یا اگر هم وجود داشت، آنقدرها مهره مهمی نبود. این برای هر تیم بزرگی یک «فاجعه» است. شما هرگز چنین اتفاقی را در بارسا و رئال نمی‌بینید. لیونل مسی و کریس رونالدو روی هم ۹توپ طلا برده‌اند، اما هنوز هیچ‌کدام از آنها با وجود سال‌ها بازی در دو قطب اصلی فوتبال اسپانیا کاپیتان اول نیستند! پرسپولیس اما آنقدر در این سال‌ها تلاطم و تغییر و تحول داشته که در آن روز چنین اتفاقی رخ داد. با این وجود امروز حداقل برای دو سال است که کمی آرامش بر اردوگاه سرخ‌ها حاکم شده.

علی‌اکبر طاهری اگرچه عنوانش سرپرست «موقت» قید شده، اما از همه مدیران عامل قطعی ۱۰سال گذشته تیم بیشتر فرصت کار داشته و همین مساله به پرسپولیس کمک کرده است. برانکو دو سال‌ونیم است که با پرسپولیسی‌ها سر و کله می‌زند و حاصل این اتفاق یک نایب‌قهرمانی و حالا کسب یک عنوان قهرمانی بوده است. بدنه تیم هم کم‌کم باتجربه‌تر می‌شود؛ مهدی طارمی در سومین فصل حضورش در پرسپولیس در آستانه کسب دومین عنوان آقای گلی قرار گرفته، جلال حسینی و حسین ماهینی نیز سومین فصل حضورشان در پرسپولیس را به پایان می‌رسانند و هر دو برای ادامه این مسیر با باشگاه توافق کرده‌اند، درست مثل محسن مسلمان که حالا فوتبالش به بلوغ رسیده و دیگرانی که به تدریج رگ و پی‌شان «پرسپولیسی» می‌شود. همه آنچه شرح دادیم، کشف مسیر قهرمانی پرسپولیس و بازیابی غرور و حیثیت این تیم بود.

از حالا به بعد منتظر تصمیم مدیران و تصمیم‌سازان ارشد فوتبال کشور می‌مانیم؛ اگر می‌خواهند کامیابی‌های یک تیم بزرگ و ملی ادامه داشته باشد، همین مسیر را جلو بروند و موانع را حذف کنند، اگر هم قصد دارند دوباره مثل ۱۰سال قبل پرسپولیس را به خاک سیاه بنشانند، آسان‌ترین کار این است که یک مرتبه دیگر شروع کنند به عزل و نصب‌های فوری و سلیقه‌ای و خواب و خوراک را از میلیون‌ها عاشق بگیرند. اتفاقا انتخابات ریاست‌جمهوری نزدیک است و استقرار دولت جدید بهانه کافی را برای شخم زدن پرسپولیس به آقایان می‌دهد. تعارف نکنید لطفا؛ هر بلایی دوست دارید سرش بیاورید، تیم خودتان است!