غرش‌های آخر

دنیای اقتصاد: سایه پرسپولیس روی جام افتاد. بعد از باخت به نفت آبادان، شاید خیلی‌ها نگران شده بودند که نکند ترمز موفقیت‌های پرسپولیس کشیده شده باشد. هر چه باشد این دومین باخت متوالی قرمزها در مسابقات رسمی به شمار می‌آمد. آنها سال۹۵ را با باخت به الریان در قطر به پایان بردند و سال جدید را با شکست مقابل نفت آبادان آغاز کردند. همین نگرانی باعث شده بود چیزی نزدیک به ۵۰هزار هوادار در یک روز غیرتعطیل راهی ورزشگاه آزادی شوند و تیم‌شان را در برداشتن آخرین گام‌ها به سمت قهرمانی یاری بدهند. پرسپولیس نیمه اول را برابر پیکان با توقف بدون گل به پایان برد تا به حجم نگرانی‌ها افزوده شود. آنها در یک نوبت خوش‌شانس بودند که ضربه سر بازیکن پیکان از دو قدمی تیر دوم به بیرون رفت و میزبان را شوکه نکرد. البته عادت همیشگی گل‌نزنی طارمی در این نیمه هم ادامه یافت و او در مقابل دروازه تقریبا خالی، قدر پاس طلایی وحید امیری را ندانست.

در نیمه دوم اما پرسپولیس آمد که کار را تمام کند. آنها از همان آغاز وقت دوم نشان دادند که عطش بیشتری برای مبارزه دارند و در نهایت علی علیپور با به ثمر رساندن یکی از دیدنی‌ترین گل‌های فصل، پرسپولیس را پیش انداخت. در ادامه سرخپوشان چند فرصت دیگر هم به‌ویژه روی ضدحملات داشتند، اما در نهایت این خود طارمی بود که روی پاس استثنایی سامان نریمان جهان گل دوم را زد و خیال هواداران را پیش از سوت پایان بازی راحت کرد. به این ترتیب پرسپولیس ۵۹امتیازی شد و از مجموع امتیازاتش در پایان فصل گذشته، دو امتیاز جلو زد. پارسال استقلال خوزستان با ۵۷امتیاز قهرمان کشور شد و حالا پرسپولیس فرصت دارد در چهار بازی آینده یک رکورد تاریخی و کم‌نظیر به ثبت برساند. همچنین پیروزی برابر پیکان از نظر ادامه حضور در لیگ قهرمانان آسیا هم در بهترین زمان ممکن به دست آمد. پرسپولیس برای صعود از مرحله گروهی لیگ قهرمانان دوشنبه این هفته نیاز مبرم به کسب پیروزی برابر الریان دارد و حالا بازیکنان این تیم از نظر روحی مهیای آن مسابقه شده‌اند.

چالش انضباط در استقلال

استقلال امیدوار بود که بعد از اتفاقات هفته گذشته بتواند خودش را به پرسپولیس نزدیک کند و یک قهرمانی سوپرتاریخی را به ویترین افتخاراتش بیفزاید. این رویا اما خیلی زود بر باد رفت. در روزی که منصوریان غایب بود و از جایگاه ویژه مسابقه را تماشا می‌کرد، استقلال نمایش بسیار ضعیفی برابر گسترش‌فولاد ارائه داد. تیم تبریزی در طول بازی موقعیت‌های متعدد گلزنی داشت که از بین آنها فقط یکی گل شد، اما استقلال یکی از دو فرصت گلزنی‌اش در این دیدار را توسط امید ابراهیمی به گل تبدیل کرد تا با حداقل امتیاز تبریز را ترک کند. گل امید حداقل این خاصیت را داشت که روند گلزنی‌های متوالی استقلال در لیگ را پابرجا نگه داشت. برای بیستمین بازی متوالی بود که استقلال می‌توانست حداقل یک گل به حریفش بزند. آنچه در این بازی بیش از هر چیز دیگری به چشم آمد، زیان استقلال از جای خالی امید نورافکن بود؛ بازیکنی که با فیکس شدنش در پست هافبک دفاعی از ابتدای دور برگشت، شرایط آبی‌ها را زیر‌و‌رو کرد. نورافکن در دقایق پایانی بازی با فولاد در زمین با امید ابراهیمی درگیر شد و پس از آن کنار نیمکت با یعقوب کریمی هم یقه‌گیری کرد. در اولین بازی که نورافکن به خاطر مسائل انضباطی غایب بود، استقلال تاوان بدی داد و حالا باید دید این تجربه تلخ به بخشودگی زودهنگام هافبک یاغی منجر خواهد شد یا نه؟

شاید فقط فیفا!

با آنچه در مسابقات هفته بیست‌وششم رخ داد، فاصله پرسپولیس و استقلال به ۱۱امتیاز افزایش یافت. سرخ‌ها در ادامه فصل باید با ماشین‌سازی و سیاه‌جامگان بیرون از خانه و با پدیده و ذوب‌آهن در آزادی مصاف بدهند. آبی‌ها هم دو بازی بیرون از خانه با تراکتورسازی و پدیده و دو بازی خانگی مقابل صبا و سپاهان خواهند داشت. با توجه به وضع فعلی جدول بسیار بعید است که استقلال به پرسپولیس برسد، مگر آنکه ناگهان شایعات به تحقق برسد و مثلا فیفا از پرسپولیس امتیاز کسر کند؛ آنچه فعلا قویا از سوی مقامات فدراسیون فوتبال و باشگاه پرسپولیس تکذیب می‌شود. در شرایط فعلی پرسپولیس قهرمان ۹۹درصدی مسابقات لیگ شانزدهم محسوب می‌شود. در این میان تنها نکته نه‌چندان جالب برای سرخ‌ها شاید این باشد که آنها ناچارند جام قهرمانی را در ورزشگاهی غیر از آزادی بلند کنند. پرسپولیس در بازی هفته آخرش باید در مشهد به مصاف سیاه‌جامگان برود. گفته می‌شود مسوولان فدراسیون فوتبال با اهدای زودهنگام جام قهرمانی مخالفند و این اتفاق در همان شهر مشهد رخ خواهد داد. پرسپولیس در دوره‌های اول و هفتم در هفته پایانی در ورزشگاه آزادی بازی داشت و جام را مقابل دیدگان هوادارانش بلند کرد، اما احتمالا امسال قصه فرق خواهد کرد.