نفت در دیداری جنجالی با یک گل سپاهان را مقابل هزاران تماشاگر اصفهانی شکست داد تا اولین فینالیست بازی‌ها لقب گیرد. علی دایی برای سومین بار در دوران مربیگری خود توانست تیم تحت هدایتش را به فینال رقابت‌های جام حذفی باشگاه‌های کشور برساند.برای مردی که در مجموع ۱۰ سال است به‌طور مستمر در عرصه مربیگری فعالیت می‌کند، شاید تجربه سومین فینال جام حذفی کارنامه موفقی باشد به‌خصوص که علی دایی بعد از سال اولی که به‌عنوان مربی - بازیکن با سایپا قهرمان شد، هرگز رنگ قهرمانی در لیگ برتر را ندیده و بهترین عنوانش در این عرصه نایب قهرمانی با پرسپولیس در لیگ سیزدهم بوده است. البته جالب است بدانیم که دایی هر دو فینال قبلی را هم با پرسپولیس تجربه کرده و برای نخستین بار با تیمی غیر از پرسپولیس در عرصه جام حذفی می‌تواند فینال را تجربه کند.مرور کارنامه دایی درجام‌های حذفی خالی از لطف نیست.

۱ - نخستین فینال علی دایی به‌عنوان سرمربی در جام حذفی به سال ۱۳۸۹ برمی‌گردد؛ جام حذفی ۸۹-۱۳۸۸ پرسپولیس با قرعه جالبی روبه‌رو شد و به جز بازی با صباباتری با هیچ تیم لیگ برتری دیگری بازی نکرد. تیم دایی در نیمه نهایی بعد از تساوی بدون گل برابر صبای قم در آزادی، در ضیافت پنالتی‌ها ۴ بر ۳ برنده شد. در دیدار فینال پرسپولیس با تیم دسته اولی گسترش فولاد تبریز با هدایت فرهاد کاظمی و کاپیتانی رسول خطیبی مصاف داد. قرمزها بازی رفت را روز ۲۲ اردیبهشت ماه ۸۹ در تبریز با تک گل شیث رضایی بردند و در دیدار برگشت هم که ۳ خردادماه ۸۹ در تهران برگزار شد، ۳ بر یک برنده شدند. در این بازی تیاگو فراگا، حمید رضا علی عسگری و محسن خلیلی برای پرسپولیس و رسول خطیبی برای گسترش گلزنی کردند تا در نهایت علی دایی در اولین فینال حذفی خود به‌عنوان سرمربی قهرمان شود.

۲ - یک‌سال بعد و در جام حذفی ۹۰-۱۳۸۹ باز هم پرسپولیس با علی دایی به فینال رسید. این‌بار حریف او در فینال ملوان بود. بازی رفت در تهران و در روز ۱۷ خردادماه ۹۰ برگزار شد و تیم دایی توانست با حساب ۴ بر۲ به برتری برسد. علیرضا نورمحمدی، مرحوم هادی نوروزی و محمد نوری(۲ گل) برای پرسپولیس و محمد رستمی و محمد نزهتی هم برای ملوان در آن بازی گلزنی کردند. دیدار برگشت را گرچه ملوان با تک گل مرحوم مهرداد اولادی به سود خود خاتمه داد ولی در نهایت با مجموع ۴ بر ۳ شکست خورد تا علی دایی در اوج تنش با مدیریت وقت باشگاه یعنی حبیب کاشانی بتواند برای دومین بار سرمربی قهرمان جام حذفی لقب بگیرد. حالا علی دایی برای بار سوم و این بار با نفت تهران توانسته به فینال جام حذفی برسد. شاگردان شهریار فوتبال ایران برای رسیدن به این مرحله در دور یک سی و دوم ۷ بر یک برابر مهرگان دره شهر برنده شدند، در یک شانزدهم با یک گل نساجی مازندران را از پیش رو برداشتند، در مرحله یک هشتم نهایی با ۴ گل از سد شهرداری فومن گذشتند، یک چهارم نهایی را با برتری ۳ بر ۲ برابر استقلال در وقت اضافه به سلامت عبور کردند و در نیمه نهایی هم که با یک گل سپاهان را در اصفهان بردند و فینالیست شدند.

فقط اشکال کار اینجاست که وی در دقایق آخر بازی از سوی داور دیدار از کنار زمین اخراج شد و به‌طور طبیعی در دیدار فینال نمی‌تواند روی نیمکت و در محوطه بازی باشد. به عبارت بهتر دایی هم به این فینال رسید و هم نرسید! البته باید این نکته را هم متذکر شویم که فینال جام حذفی این دوره در واقع چهارمین فینالی است که علی دایی در کل دوران فوتبال خود در جام‌های حذفی تجربه می‌کند چرا که یک بار هم در فصل ۸۴-۱۳۸۳ به‌عنوان بازیکن همراه با صباباتری با هدایت مجید جلالی به فینال رسیده بود. صبایی‌ها روز ۲۱ تیرماه ۱۳۸۴ میزبان ابومسلم بودند که بازی با تساوی یک - یک به پایان رسید، همین نتیجه در دیدار برگشت که روز ۲۴ تیرماه ۸۴ در مشهد برگزار شد، تکرار شد تا دو تیم مجبور به شرکت در ضیافت پنالتی‌ها شوند و در اینجا صبایی‌ها موفق شدند میزبان را ۴ بر۲ شکست داده و جام قهرمانی را روی دستان کاپیتان خود یعنی علی دایی ببینند. * علی دایی در جام حذفی چه به‌عنوان بازیکن و چه به‌عنوان سرمربی این ویژگی را دارد که تمام فینال‌ها را به سود خود خاتمه داده است. آیا چهارمین فینال هم چنین داستانی خواهد داشت یا غیبت فیزیکی وی کنار زمین به افسانه شکست‌ناپذیری او و تیم‌هایش در فینال جام حذفی پایان می‌دهد؟