«رامین رضاییان» استقلال؟

دنیای اقتصاد: بالاخره پرده‌ها افتاد و همه چیز مشخص شد. وقتی منصوریان روی خط برنامه نود آمد و ضمن تایید درخواست رحمتی برای جدایی از استقلال، برای صدور رضایتنامه او اعلام آمادگی کرد، دیگر جای تردیدی باقی نماند که اختلاف بین سرمربی و کاپیتان به بالاترین سطح ممکن رسیده است. اگرچه بعد از بازی با سپاهان، ماجرای نیمکت‌نشینی رحمتی و گفت‌وگوی خصوصی او با منصوریان در فرودگاه گمانه‌زنی‌ها در مورد جدایی احتمالی کاپیتان از جمع آبی‌پوشان به اوج رسید، اما رحمتی سعی کرد در گفت‌وگو با چند سایت و خبرگزاری شرایط را عادی جلوه بدهد. با این همه تماس تلفنی عادل فردوسی‌پور با منصوریان کار را یکسره کرد. علیمنصور آشکارا از احتمال جدایی دروازه‌بان اصلی‌اش حرف زد. او تایید کرد مشکلات اخیر در اثر اختلاف بین رحمتی و محمد خرمگاه آغاز شده و حالا کار را به جایی رسانده که اگر کاپیتان آبی‌ها مایل به جدایی باشد، او مشکلی برای صدور رضایتنامه این بازیکن نخواهد داشت. این، یک تصمیم بسیار بزرگ برای باشگاه استقلال و سرمربی جوان این تیم است که قطعا روی معادلات آینده این باشگاه تاثیر مستقیم خواهد گذاشت.

اگر رحمتی بماند

الان وضعیت طوری شده که چه رحمتی بماند و چه برود، این اتفاق تبعات احتمالی مختلفی برای سرمربی استقلال به‌دنبال خواهد داشت. کاپیتان آبی‌ها بعد از مکالمه عادل با منصوریان روی خط برنامه نود آمد و گفت خودش دوست دارد تا روز آخر قراردادش در استقلال بماند. حالا بیایید فرض کنیم همین اتفاق رخ بدهد و رحمتی ماندگار شود؛ در این صورت هر هفته بحث در مورد اینکه گلر اصلی استقلال کیست، می‌تواند وجود داشته باشد. این شرایط، به نوعی شبیه وضعیت رامین رضاییان در پرسپولیس خواهد بود. از زمان بازگشت رضاییان به لیگ ایران، قبل از هر بازی سرخپوشان مساله حضور یا عدم حضور رامین در ترکیب اصلی به سوژه رسانه‌ها تبدیل شد و بخش زیادی از انرژی تیم را گرفت. حالا ممکن است همین اتفاق با محوریت رحمتی برای استقلال رخ بدهد؛ به این ترتیب که به جای طرح مسائل فنی، هر روز در مورد اینکه کدام دروازه‌بان در ترکیب اصلی استقلال قرار خواهد گرفت بحث شود. البته رحمتی با رضاییان یک فرق بزرگ دارد؛ اینکه رامین بازیکن بود و می‌توانست در صورت تغییر پست خودش یا دیگران به ترکیب اضافه شود، اما رحمتی «دروازه‌بان» است؛ به این ترتیب یا او باید به میدان برود یا حسین حسینی! به علاوه اگر حسینی در ترکیب باقی بماند و عملکرد مناسبی نداشته باشد، منصوریان ناچار خواهد شد رحمتی را به ترکیب برگرداند که این مساله به نوعی یک «عقب‌نشینی» خواهد بود. در نقطه مقابل اگر از همین بازی بعدی دوباره شاهد بازگشت رحمتی به ترکیب اصلی باشیم، رسانه‌ها به منصوریان فشار خواهند آورد که چرا روند جوانگرایی را متوقف کرده و حسینی را کنار گذاشته است؟

اگر رحمتی برود

صورت دیگر مساله این است که دو طرف گزینه قطع همکاری را انتخاب کنند و مهدی رحمتی از استقلال جدا شود. به این ترتیب کاپیتان آبی‌ها به یک تیم دیگر لیگ برتری (مثلا نفت تهران) ملحق می‌شود و استقلال یک دروازه‌بان متوسط (مثلا شیخ‌ویسی) را جذب خواهد کرد. در این شرایط اگر گلر جدید یا حسینی نتوانند انتظارات را برآورده کنند و متزلزل ظاهر شوند، دیر یا زود هواداران یاد سیوهای جادویی مهدی رحمتی خواهند افتاد و کادرفنی را تحت فشار قرار خواهند داد. این همان اتفاقی بود که در لیگ چهاردهم برای امیر قلعه‌نویی رخ داد. ابتدای آن فصل رحمتی به‌خاطر اختلاف با امیر از استقلال جدا شد و به پیکان رفت. محسن فروزان که به‌عنوان گلر اصلی به استقلال آمده بود نتوانست نمایش‌های خارق‌العاده‌ای داشته باشد. به این ترتیب اگرچه پیکان با رحمتی به دسته اول سقوط کرد، اما خیلی از هواداران این تیم مدام سراغ رحمتی را می‌گرفتند و عقیده داشتند اگر او می‌ماند شرایط برای آبی‌ها بهتر می‌شد. واضح است که اگر امروز هم رحمتی از استقلال برود، تنها با عملکرد رویایی و طلایی گلرهای جانشین است که هواداران می‌توانند از فاز او بیرون بیایند و بهانه نبودنش را نگیرند. به هر حال منصوریان با علنی کردن اختلافش با رحمتی، تصمیم بسیار مهم و بزرگی گرفته که او را در شرایط ویژه‌ای قرار خواهد داد. به این ترتیب چند ماه دیگر ممکن است از علیمنصور به‌عنوان یک مربی جسور، بی‌باک و جاه‌طلب یاد کنند یا در حالت معکوس، او را کسی بدانند که برای حضور روی نیمکت تیم بزرگ استقلال بیش از حد جوان و کم‌تجربه بود.