شماره 10 به جای شماره 9؟

دنیای اقتصاد: این روزها بحث جابه‌جایی کاوه رضایی با سجاد شهباززاده در استقلال حسابی داغ است. انگار آبی‌ها دل‌شان می‌خواهد بازیکن شماره «۹» را که اخیرا هم باشگاه را تهدید به‌جدایی کرده در لیست خروجی قرار بدهند و به جایش شماره «۱۰» محبوب هواداران را که در ترکیه سکونشین شده به تیم برگردانند. دیروز حتی زمانی، عضو هیات‌مدیره استقلال در مصاحبه‌ای گفته سجاد برمی‌گردد و البته تاکید کرده استقلال جای بی‌تعصب‌ها نیست؛ مصاحبه‌ای معنادار که ممکن است به مفهوم پایان قریب‌الوقوع همکاری استقلال با کاوه رضایی باشد!

کاوه، ناامیدکننده

شماره۹ حال حاضر استقلالی‌ها فعلا نتوانسته آن‌طور که هواداران انتظار داشتند بدرخشد و دروازه رقبا را باز کند. کاوه رضایی تقریبا در تمام دقایق مسابقات این فصل حاضر بوده و تنها در دو بازی، طی لحظات پایانی تعویض شده است. او فعلا ۹۰۰دقیقه در لیگ بازی کرده و البته ۱۸۰دقیقه هم در جام حذفی در خدمت استقلال بوده، اما در مجموع این ۱۰۸۰دقیقه، فقط سه گل به ثمر رسانده است. به عبارت دیگر کاوه رضایی برای استقلال هر ۳۶۰دقیقه یک گل زده که برای مهاجم اول تیم اصلا رقم جالبی نیست. مسلما استقلالی‌ها فکر نمی‌کردند بعد از جدایی سجاد شهباززاده، با آن همه شور و اشتیاق بازیکنی بخرند که هر ۴بازی یا هر ۶ساعت یک گل برای آنها بزند! تازه برای اینکه این اعداد و ارقام رند شوند، ما ۳۰دقیقه وقت‌های اضافه بازی با مس کرمان را نادیده گرفته‌ایم و در آمار کاوه حساب نکرده‌ایم! جالب اینجا است که در همین استقلال وضع گلزنی برخی بازیکنان جانشین از کاوه رضایی بهتر است! مثلا علی قربانی در لیگ ۴۰۰دقیقه بازی کرده و دو گل زده که می‌شود هر ۲۰۰دقیقه یک گل. محسن کریمی هم کلا در لیگ و حذفی ۲۲۰دقیقه به میدان رفته و دو گل به‌ثمر رسانده که معدل قابل توجه یک گل در هر ۱۱۰دقیقه را نشان می‌دهد.

عقب‌تر از طارمی

شاید اگر ابتدای فصل مذاکرات طولانی کاوه رضایی با سرخپوشان به نتیجه می‌رسید و کار انتقال او به پرسپولیس تمام می‌شد، مهدی طارمی دیگر هرگز به جمع قرمزها برنمی‌گشت. با این حال پشت کردن کاوه به پرسپولیس ورق را برگرداند و عاملی شد برای اینکه طارمی برگردد و جای خالی‌مانده خودش را پر کند. بنابراین هیچ‌چیز عجیبی نیست که عملکرد این دو بازیکن به‌طور متناوب با هم مقایسه شود. تا اینجای فصل کاوه رضایی طی ۱۰۸۰دقیقه بازی برای استقلال ۳گل به ثمر رسانده؛ در حالی که مهدی طارمی در ازای ۶۵۰دقیقه بازی برای پرسپولیس ۵بار دروازه رقبا را باز کرده است. البته هر دو بازیکن فرصت‌های فراوان گلزنی را از دست داده‌اند، اما حداقلش این است که طارمی با زدن یک گل در هر ۱۳۰دقیقه، آمار به مراتب قابل قبول‌تری نسبت به کاوه رضایی داشته؛ بازیکنی که هر ۳۶۰دقیقه یک گل می‌زند و اگر با همین فرمول جلو برود، نهایتا در پایان لیگ شانزدهم به ۶یا۷ گل زده می‌رسد و آمار گلزنی فصل گذشته‌اش در ذوب‌آهن را تکرار می‌کند!

فرقی هم دارند؟

در عین حال اما، در این شرایط جای طرح یک سوال خالی است؛ اینکه سجاد واقعا چقدر بهتر از کاوه رضایی است و آیا عوض کردن این دو نفر، دوای درد استقلال خواهد بود یا نه؟ سجاد شهباززاده پارسال کلا ۷گل برای استقلال به ثمر رساند که این تعداد فقط یک گل بیشتر از آمار کاوه رضایی در ذوب‌آهن بوده است. نکته جالب‌تر اما به مقایسه عملکرد این دو بازیکن در ۱۰هفته ابتدایی لیگ‌های پارسال و امسال مربوط می‌شود. سال گذشته شهباززاده در ۱۰بازی اول استقلال سه گل برای این تیم به ثمر رساند، دو پاس گل داد و دو پنالتی هم به سود آبی‌ها گرفت. این در حالی است که کاوه رضایی در ۱۰هفته ابتدایی لیگ شانزدهم سه گل زده، دو پاس گل داده و البته پنالتی هم نگرفته است. حداقل از نظر آماری، تنها تفاوت این دو بازیکن به دو ضربه پنالتی مربوط می‌شود که شهباززاده پارسال گرفت؛ اما کاوه امسال موفق نشد چنین کاری انجام بدهد. در حقیقت آمار ثلث اول دو بازیکن، تفاوت دیگری با هم ندارد و در عین حال عجیب است که استقلالی‌ها در حال حاضر به شهباززاده به چشم ناجی و نسخه شفابخش نگاه می‌کنند. تازه این نکته را هم باید در نظر گرفت که کاوه اولین فصل حضورش در استقلال را پشت‌سر می‌گذارد؛ اما سجاد پارسال دومین فصل بازی‌اش را در این تیم تجربه می‌کرد. به‌طور کلی شاید فرصت‌سوزی‌های کمتر و گل‌های سخت‌تری که شهباززاده می‌زد باعث شده هـــواداران اســتقــلال دل‌تنگ سجاد باشند. در این صورت هم همان بحث همیشگی پیش می‌آید؛ اینکه کاوه در خلق موقعیت تبحر بیشتری دارد و مدام مقابل دروازه رقبا در فرصت گلزنی دیده می‌شود.