بعد از جام ملت‌های ۲۰۰۷ آسیا بود که امیر قلعه‌نویی از هدایت تیم ملی فوتبال ایران کنار گذاشته شد و با گذشت نزدیک به ۶ سال از آن ماجرا هروقت فرصتی پیدا کند گریزی به دوران خود در تیم ملی‌زده و با ذکر مسائلی چون تعطیل نکردن لیگ در زمان او و برنامه ۲۰۰ صفحه‌ای خود، در مورد برکناری‌اش معترض می‌شود. گویا همین حالت در مورد علی دایی هم وجود دارد و هنوز نتوانسته ذهن خود را از درگیری با نحوه برکناری‌اش از تیم ملی پاک کند. به گزارش سایت گل، دایی روز شنبه در شبکه خبر تلویزیون حضور خود در مسند سرمربی تیم ملی را از بابت تجربی زود ندانست و معتقد بود: از نظر تجربه فنی و کیفی در اندازه‌های تیم ملی بوده ولی تجربه قرارداد بستن به سبک کی‌روش را نداشته است. در واقع سرمربی فعلی راه‌آهن معتقد است باید مثل کارلوس‌کی روش طوری قرارداد می‌بست و چنان گرویی‌هایی در این قرارداد به ثبت می‌رساند که مسوولان فدراسیون و ورزش کشور مجبور می‌شدند به پای این قرارداد بایستند و به راحتی توان برکناری‌اش را نداشته باشند. به نوعی هم می‌توان به دایی حق داد، چون او بعد از اولین باخت در مرحله گروهی برابر عربستان در تهران از کاربرکنار شد ولی کی روش در مدت زمان مشابه دو باخت به لبنان و ازبکستان داده که دومی در تهران بوده ولی کسی به او نگفته که بالای چشمش ابرو است و حتی در زمینه نحوه برگزاری رقابت‌های باشگاهی داخلی در فصل آینده هم نظرش در فدراسیون فوتبال خریدار دارد.

دایی در بخش دیگری از این مصاحبه هم ضمن تاسف از دخالت سیاسیون در امر ورزش و فوتبال، ابراز امیدواری کرد که هرچه زودتر حضور سیاسیون ناآشنا در ورزش پایان یابد و چرخه فوتبال با مدیران ورزشی و فوتبالی به حیات خود ادامه دهد. اما شاه بیت صحبت‌های دایی در بخش پایانی بود؛ آنجا که بحث برکناری اش از تیم ملی مطرح شد و شهریار تصریح کرد که ورودش به تیم ملی امری کاملا ورزشی و نظر محمد علی آبادی رییس وقت سازمان تربیت بدنی بود( در مورد این ادعای دایی و با توجه به شنیده ها بابت روز قرارداد بستن با او به عنوان سرمربی تیم ملی، تردید وجود دارد) ولی برکناری‌اش کاری بود که توسط یک مقام سیاسی بالاتر که ربطی هم به ورزش نداشت، صورت گرفته است.